Met kerst mocht tante niet alleen zo ver weg zijn

Ze woont al dertig jaar in Frankrijk en zou dit jaar voor het eerst als weduwe kerst moeten vieren, in een verzorgingstehuis. De familie van Margot Thoma-Brans (80) haalde haar naar Limburg voor een bijzondere familiereünie. Met dank aan de Zonnebloemauto.

Na dertig jaar is Margot Thoma-Brans een echte Parisienne, maar haar roots liggen in Maastricht. Het contact met de Nederlandse familie verwaterde nooit: regelmatig reisden neven en nichten met hun kinderen af naar Frankrijk. Naar hun maison de campagne, waar ze hun zomervakantie doorbrachten, of naar hun appartement in de stad.

De ideale oplossing

Inmiddels woont ze echter in een verpleeghuis in Parijs, en eerder dit jaar overleed haar man. “Ze heeft zelf geen kinderen, dus ze zit daar nu alleen”, zegt haar nicht Liesbeth. “We wilden niet dat ze de eerste kerst zonder mijn oom alleen zou doorbrengen, dus we wilden haar heel graag naar Limburg laten komen. De vraag was alleen: hoe?”

Vanwege haar beperking had Margot aangepast vervoer nodig. Een taxi bleek onhaalbaar, maar toen kwam de familie de Zonnebloemauto op het spoor. Een ideale oplossing, ware het niet dat er in de kerstperiode nog maar één beschikbaar was. En die stond in Zeeuws-Vlaanderen. “Met hulp van Welzorg en de Zonnebloem hebben we toch kunnen regelen dat twee vrijwilligers tante zijn gaan ophalen.”

Kerstdiner met trouwservies

Het was de opmaat voor een memorabel, emotioneel kerstweekeinde. Ze werd op kerstavond buiten de woonboerderij van Liesbeth en haar man opgewacht door 20 familieleden, die vanuit de hele Benelux naar Maastricht waren gekomen. In de woonkamer, naast de open haard, stond een luxe bed klaar. Waaromheen zich in de loop van het weekeinde tal van (achter)neven en nichten verzamelden.

De bijzondere momenten regen zich aaneen. Van het huilend weerzien met haar schoonzus (83) tot het gezamenlijke kerstdiner. Liesbeth: “Iedereen had wat klaargemaakt, het was een prachtig Nederlands-Limburgs diner, van hazenpeper tot Maastrichts zoervleis. De tafel stond vol kristal, zilver, en allemaal elementen uit haar jeugd. Waaronder zelfs het trouwservies van haar ouders, uit 1926. Ze kwam in haar rolstoel aan tafel en herkende het ogenblikkelijk.”

Gesprekken en saamhorigheid

Zelf komt Margot nauwelijks uit haar woorden als ze wil vertellen wat het weekeinde voor haar betekent. Ze is overmand door emoties. Niet alleen het samenzijn heeft haar diep ontroerd, maar ook alles eromheen. “Mijn tante is een heel intelligente en belezen vrouw”, schiet Liesbeth haar te hulp. “Wat ze in het verzorgingstehuis enorm mist, zijn ook de gesprekken. Hier aan tafel gaan de discussies alle kanten uit, en ze doet volop mee. Al kijkt ze op andere momenten om zich heen en zie ik de tranen weer.”

“Het was fantastisch”, beaamt Margot uiteindelijk. “Niet alleen de gezelligheid, maar ook de verbinding. Alle generaties samen aan tafel, van 15 tot 80, de verschillende culturen die we binnen de familie hebben. De gesprekken, de saamhorigheid… En dat alles ook mogelijk gemaakt door de Zonnebloem. Ik ben het hele weekeinde, vanaf het moment dat ik werd opgehaald, ontzettend verwend. Dit is onvergetelijk.”

Steun ook ons werk

De Zonnebloemauto's zouden er niet zijn zonder de financiële steun van onze donateurs en bedrijven die een bijdrage leveren. Steun ook ons werk voor mensen met een lichamelijke beperking. Doneer nu!