Je kunt zorg combineren met het aangename van vakantie

Wijkverpleegkundige Lisette Meurkens (52) ruilde haar wijk in het Brabantse Valkenswaard dit voorjaar kortstondig in voor een schip. Ze stapte als zorgvrijwilliger aan boord van MPS de Zonnebloem. Het was haar eerste vaarvakantie, maar zeker niet de laatste. “Iemand vroeg me of ik besmet was met het Zonnebloemvirus. Ik zei: dat denk ik wel!”

MPS de Zonnebloem, een volledig aangepast riviercruiseschip, vaart 42 weken per jaar door Nederland, België en Duitsland. Elke week varen 69 gasten met een lichamelijke beperking mee, voor wie een mooie vakantie wordt georganiseerd. Dat komt neer op zo’n 3000 gasten per jaar. Zij zouden niet met het vakantieschip mee kunnen zonder de hulp van vele vrijwilligers, zoals Lisette. “Je kunt de mensen echt ontzorgen en daar zijn ze je zo dankbaar voor”, vertelt ze.

Advertentie

Als Lisette, die wijkverpleegkundige bij ZuidZorg Wijkverpleging is, in december in FLOOR Magazine, het blad voor zorgprofessionals, een oproep ziet staan om vrijwilliger te worden bij MPS de Zonnebloem hoeft ze niet lang na te denken. “Ik dacht meteen: dat wil ik wel! Mijn kinderen zijn zo groot, die kunnen wel een week zonder mij.” Dus vertrekt Lisette eind april naar Arnhem om daar aan boord te gaan voor een zesdaagse reis door Nederland, langs plekken als Dordrecht, Hellevoetsluis, Willemstad en Rotterdam. Daar kijkt ze met warme gevoelens op terug.

Genoeg tijd

Ze vindt het vrijwilligerswerk op MPS de Zonnebloem zo bijzonder, omdat ze er echt tijd voor de mensen heeft. “Ik werk zelf in de zorg en daar komen we vaak tijd tekort. Ik vind het bijvoorbeeld gezellig om praatjes te maken met mensen, maar helaas kan dat niet altijd. Aan boord juist wel. Sterker nog: dan is er tijd genoeg. Daar hadden ze me van tevoren al over verteld en het klopt ook echt.” Lisette kan dan ook niet anders zeggen dan dat de sfeer op het schip goed is en de gesprekken die ze er heeft haar inspireerden. “Iedereen staat open voor een praatje en iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal, zowel de gasten als de vrijwilligers. Je passeert mensen maar even, want je ziet ze na die week vakantie waarschijnlijk nooit meer, maar ze leggen toch hun hele ziel en zaligheid bloot.”

Ontzorgen

Tijdens de zes dagen op het vakantieschip komt Lisette er al snel achter dat je zowel voor de mensen met een zorgvraag als voor hun mantelzorgers iets kunt betekenen. “Ik verzorgde een jonge vrouw van 37 jaar, die door een ongeluk een incomplete dwarslaesie had en het heel spannend vond om voor de eerste keer sinds dat ongeluk weer op vakantie te gaan. Ook haar ouders waren zenuwachtig om haar over te dragen.” Maar Lisette had er meteen vertrouwen in, ondanks de complexere zorgvraag. “Door mijn werk had ik bijvoorbeeld al ervaring met tilliften.” Naarmate de reis vordert, ziet Lisette de jonge vrouw dan ook steeds meer ontspannen en een grote glimlach op haar gezicht ontstaan. “Supermooi om te zien hoe je iemand kunt helpen. Haar zus, die als mantelzorger mee was, werd ook ontzorgd en heeft ook echt vakantie gehad, omdat ze even niet over het naar bed brengen en verschonen hoefde na te denken. Daar had ze mij voor. Volgende keer gaan ze weer mee, zeiden ze.”

Voor iedereen vakantie

Daarom vindt Lisette het ook zo mooi dat alles samenkomt in het vrijwilligerswerk aan boord: “Voor de vakantiegangers is het fijn om even uit het stramien van zowel thuis als de thuiszorg te zijn. Daarnaast zijn ze blij dat ze op deze manier toch op vakantie kunnen. Voor ons als vrijwilligers is het heerlijk dat je zorg kunt combineren met het aangename van vakantie.” Nog een voordeel: de afwisseling in dagen. Elke dag krijg je als vrijwilliger een andere gast aangewezen met wie je de middag doorbrengt. “De één wil naar een museum, de ander over de kade wandelen en weer een ander gaat liever winkelen of naar een restaurant. Dat kan allemaal, er zijn genoeg scootmobielen en rolstoelen aan boord. Op het schip blijven en daar spelletjes doen is ook helemaal prima.”

Anderen enthousiasmeren

Sinds Lisette afgelopen voorjaar mee is geweest, krijgt ze regelmatig verzoekjes om nog een keer mee te gaan. De Zonnebloem heeft namelijk een tekort aan vrijwilligers. “Nou, dan kriebelt het wel hoor. Iemand vroeg me of ik besmet was met het Zonnebloemvirus. Ik zei: dat denk ik wel!” Het is dat ze al door haar vakantiedagen heen is, anders ging ze zo weer mee. Nu wacht Lisette tot volgend jaar, dan neemt ze ook een vriendin mee aan wie ze de reis heeft aangeraden. “Zij is kapster en gaat dan vrijwilligerswerk in de kapsalon aan boord doen.” Haar collega’s uit het wijkteam spoort ze eveneens aan om mee te gaan. Hetzelfde geldt voor de mensen die ze als wijkverpleegkundige verzorgt en van wie ze denkt dat ze een vakantie op MPS de Zonnebloem wel kunnen gebruiken. “Dan zeg ik: wat ik nou heb gedaan is echt wat voor jullie, dan kun je nog op vakantie!”

Heeft Lisette je aangestoken met haar enthousiaste verhaal? Kijk dan eens op www.zonnebloem.nl/zorgvrijwilliger en lees meer over de mogelijkheden om als vrijwilliger een week mee te varen op MPS de Zonnebloem.