Concertgebouw Amsterdam

Een mooie dag weg met de Zonnebloem

Donderdag zo rond de middag, kwam de grote bus van Offerman aanrijden uit Julianadorp.

De bus was al aardig gevuld met mensen uit het dorp, we stapten op bij de winkel van Alkemade aan het Ceresplein.

Op naar Anna Paulowna om de bus verder te vullen, heel wat een stuurman's kunstkwamen er om de hoek kijken om alle weg op brekingen te trotseren. 

Onderweg in een volle bus werden we zeer goed verzorgd, dit door de vrijwilligers die al wat uurtjes eerder in actie moeten zijn gekomen.

Vers belegde bolletjes en besmeerde krentenkadetten waren daar het bewijs van.

De snoeptrommel en pakjes drinken waren ook niet vergeten, en werd langs gebracht, dank aan de vrijwilliger.

In Amsterdam aan gekomen kon de chauffeur van dienst wederom zijn stuurman kunsten vertonen en zette ons voor de deur van het concertgebouw.

Daar een drukte van belang en veel mensen die je een kant opstuurde. De mensen die goed ter been zijn werden vriendelijk verzocht boven plaats te nemen, maar gelukkig hadden we het codewoord BUS 56 van te voren gekregen dus het kon gewoon niet fout gaan.

Plaats genomen telefoon op stil, werden de lichten gedoofd en de spotten aan, het orkest speelde zich warm en de maaistro stond boven aan de trap klaar, deze jonge Pool met Portugese onderlegging en afgestudeerd in de UK, stond al snel bijna swingend met de dirigentenstok op de dirigentenbok. Heel bijzonder en mooi hoe het geluid van zon orkest klinkt zonder enige versterking en verdraaiing van tonen met techniek.

Mooie stukken met af en toe op verkeerde momenten voorzien van applaus, werden op een warme manier aan elkaar gepraat door Maartje van Wegen, laten we het talent op de trompet even niet vergeten, 19 lentes oud van Franse kom af maar bespeelt een trompet zo mooi en voor het oog zo makkelijk en ontspannen alsof ze het al minimaal 40 jaar doet, geweldig. 

Tijdens de pauze het gereedstaande drankje nuttigen, wou je koffie was daar een rij om in aan te sluiten, ondertussen genieten van de schitterende vormen van het gebouw, op voor het 2e gedeelte, met meer herkenbare stukken.

De orkest leider hielt zich fit op de trap en werd met applaus ondersteunt, deze razende reporter is helaas zijn program kwijt geraakt of niet gehad, dus de namen van de gespeelde stukken moet ik u schuldig blijven, maar voor het oor was het een feest van herkenning.

Voor aanvang van de terug reis kwam code BUS 56 ter oren en konden we de bus weer in, voorzien van een presentje van de hand van Janneke Brinkman, die door ziekte niet bij het uitdelen ervan aanwezig kon zijn, konden we de terug reis aanvangen.

Pech voor de chauffeur van de bus was er ook, niet dat hij een lekke band had gereden, of een kras op zijn nieuwe bus, we hebben ons suf geklapt in het concertgebouw dat er voor hem weinig meer over was, en ach zijn rijstijl was beter dan zijn grapjes, ieder zij vak.

Voor wie we ook niet geklapt hebben zijn de vrijwilligers van de Zonnebloem, sorry maar zelf dat moeten jullie even voor jullie zelf doen.

Maar wel heel veel dank en ik denk dat ik dat kan zeggen namens iedereen die in de bus zat.

Mooie dagen en een gezond nieuwjaar, hartelijke groet Frans Appelman