Ooit zoveel Zonnebloemers bij elkaar gezien?

Ooit zoveel Zonnebloemers bij elkaar gezien als op deze foto’s?

Ooit zoveel Zonnebloemers bij elkaar gezien als op deze foto’s? Zelden, weten ze bij de Zonnebloem Hofkwartier. Het was dan ook een bijzondere gelegenheid: zestig jaar Zonnebloem Hofkwartier. Om en nabij veertig gasten en vrijwilligers vierden dat op 12 september in stijl bij strandrestaurant De Waterreus die een mooi terras met een net zo mooi uitzicht op het Scheveningse strand en de zee hadden gereserveerd voor de feestgangers.

Het weer zat eigenlijk ook wel mee. Geen uitbundige zon en de hitte van de voorgaande dagen was al aardig weggetrokken. Bij het weerbericht dachten ze dat het die dag zou regenen. Maar hoeveel en vooral wanneer, daar konden ze aan het begin van die 12^de september nog niets over kwijt. En sommigen maakten zich wel wat zorgen over de wolken die kwamen aandrijven. Maar zou het onverhoopt regenen, dan was er nog niets aan de hand: een elektrisch bediend dekzeil hield het terras dan droog.

De feestelijke dag begon met busjes die de gasten plus hun rolstoelen en rollators voorreden bij De Waterreus. Helpende handen duwden en ondersteunden ze op hun weg naar het terras. Dat zat zomaar ineens gezellig vol en iedereen gaf het personeel genoeg te doen. Met allerlei soorten koffie en thee en allerlei andere versnaperingen. Zo kwam het dat de stemming er meteen al in zat. Al zullen de voorbereidingen voor de uitgebreide lunch daar ook wel aan mee hebben gewerkt.

Jammer dat niet iedereen die erbij wilde zijn er ook echt bij was, klonk het telkens weer. Maar het is een bekend feit dat de gezondheid van de Zonnebloemgasten doorgaans wat broos is. Wat gisteren goed ging, wil vandaag ineens niet meer lukken. Met het gevolg dat een gepland uitje een tegenvallend dagje thuis wordt. En dat is temeer jammer omdat Zonnebloemgasten noodgedwongen al zoveel thuis zijn.

Fijn dat de vrijwilligers van de Zonnebloem zich zoveel voor hen inzetten, vond iedereen. Sommigen al tientallen jaren. Jaren die voorbij zijn zonder dat je er erg in hebt, klonk het op het terras van De Waterreus. Het geeft voldoening en je krijgt er ook nog eens vrienden bij. En dan kan het zomaar gebeuren dat je als vrijwilliger ontdekt dat het een deel van je leven is geworden. Daar voor beloond worden als je dat zus of zoveel jaar doet; niet iedereen vindt dat nodig en neemt de bijbehorende onderscheidingen met enig protest aan.

Word vervolgd!