De Dongense Zonnebloemvrijwilligers fietsdag

Een (ont)spannende fietsdag voor de vrijwilligers van de Zonnebloem afd. Dongen-'s Gravenmoer

Om 8 uur loopt de wekker af, buiten kijkend door het raam een zonnige dag. Wat staat er vandaag op het programma? Op de kalender en prikbord staat: ‘De Dongense Zonnebloemvrijwilligers fietsdag’. Na een douche en maaltijd (wie weet hoe ver we moeten fietsen) en de kuiten flink gemasseerd naar het verzamelpunt gereden. Eerst nog in een rustig tempo om aan de fiets te wennen, toch een heel andere zit dan in de auto, en de spieren langzaam maar zeker op temperatuur te laten komen.
Op het verzameladres de eerste verrassing van de dag. Koffie/thee met een roomsoes, wel lekker maar niet goed voor de net opgebouwde conditie. Toch maar niet geaarzeld en gezellig mee zitten keuvelen en leuten.
Nadat alle ingeschreven coureurs aanwezig waren zijn we door de tourdirectie ingedeeld in 5 groepen van 6 personen. Gelukkig voor de dames was er in elke groep iemand van het sterke geslacht om steun te geven voor, tijdens en na de tocht zowel op kaartlees als op fysiek gebied. Want het was niet zomaar een fietstocht, nee, we moesten zelf de weg zien te vinden volgens een routebeschrijving en tevens onderweg een aantal opgegeven foto’s van markante punten zien te herkennen en in de juiste volgorde zetten. Maar goed, met frisse moed op pad en gelijk in ‘de bergen’ de eerste col al in zicht. Naar beneden ging het gelukkig sneller dan naar boven. En ja hoor een plaats die op de foto lijkt, dus de bijbehorende foto op nummer 1 gezet. Zo moesten er nog 11 volgen, want  pas op, er was een prijs te verdienen!!!
Onze weg vervolgend door de goudkust van Dongen en over het End, via landelijke wegen van de Moer eindelijk aangekomen bij ’t Maoske’. Hier mochten we even van de fiets af om de vermoeide ledematen te laten rusten en als oppepper werd weer een aanslag op de conditie aangeboden door de tourdirectie. Deze werd toch maar lekker door eenieder genuttigd met de gedachte: dat fietsen we er wel weer af. Net bekomen van het eerste stuk fietsen werden we weer op onze stalen rossen gejaagd om verder te gaan voor de tweede etappe. Nu richting ’s Gravenmoer, met een flinke omweg, er zijn volgens mij wel snellere verbindingen die van de Moer naar ’s Gravenmoer leiden, maar ja ons lot manmoedig gedragen. Ik had al een hele zorg over de vijf dames van onze fietsgroep, net zoals de andere heren trouwens, die later verklaarden ‘dat was flink afzien met die meiden’.
Onderweg rondkijkend naar de fotoreportage lukte het ons om er weer een aantal te herkennen. De tourdirectie had het ons niet gemakkelijk gemaakt. Onze routebeschrijving volgend, kwamen we uit in de bossen van ’s Gravenmoer. Daar was bij een groot ven een picknickplaats ingericht. Het leek wel een paradijs op aarde met al die heerlijke broodjes, koffie, melk, etc. De tourdirectie wist ons allemaal weer volledig op te peppen met de geboden spijzen en dranken. Na zoveel kilometer was dat wel nodig.
Hier werden onze hersenen nogmaals gepijnigd met een verwarde tekening met verborgen spreekwoorden. De uitslag hiervan moest volgens de organisatie de schifting brengen voor de prijsuitreiking. Dus iedere groep goed zijn best gedaan om zoveel mogelijk punten te scoren, al dan niet door het afluisteren bij de andere groepen. Na de vraag van de tourdirectie:’zijn we er klaar voor?’ mogen we weer op de fiets springen om via allerlei paadjes, weggetjes en karrensporen richting Dongen te gaan. En dan te weten dat er zulke mooie gladde wegen zijn aangelegd. In Dongen was het eindpunt, volgens de routebeschrijving, het terras van de Bowling. Die hebben we allemaal zonder kleerscheuren gehaald. Onderweg toch nog steeds de foto’s in de gaten gehouden want het erepodium dat moest en zou iedereen halen. Er was slechts maar plaats voor één groep.
Op de Bowling werden we verrast met een natje, wat we zeker wel verdiend hadden. Ondertussen had de tourdirectie de gelegenheid om de uitslag uit te vissen. Later bleek dat 30-2 bij hun 26 is? Dit kostte de beste ploeg de prijs en ging de op een na beste met de buit naar huis. Maar zo als een goed Zonnebloemvrijwilliger betaamd werd daar niet moeilijk over gedaan.
Beste tourdirectie, of te wel Marianne en Jeanne, een groot compliment voor alles wat jullie hebben gedaan en natuurlijk ook voor de lekkere verwendingetjes. Jullie zorgden er toch maar voor dat de vrijwilligers elkaar op een ongedwongen manier weer eens hebben meegemaakt en dat we allemaal moe maar voldaan terug naar huis keerden.
Tourdirectie het was tof, iedereen de groetjes en tot ziens,

F.v.D.