Regiomedioren Zonnebloem

Op 11 maart 2019 hebben de regio-medioren Dongen-s’Gravenmoer, Gilze-Hulten en Rijen-Molenschot een uitstapje gemaakt naar Trainingscentrum Vrakking in Molenschot.

De groep bestond in totaal uit 22 deelnemers. Iedereen werd hartelijk ontvangen door Ingrid Vrakking, trainer Eef met Jamie en twee vrijwilligers Esther en Desiree met hun honden Bobby en Cooper.
Ingrid is eigenaar van het Trainingscentrum Vrakking en in 2003 is de Stichting Assistentiehond Nederland opgericht. Stichting Assistentiehond Nederland stelt zich ten doel het opleiden van honden in specifieke vaardigheden, waarmee zij mensen met een motorische, epileptische of auditieve beperking een geestelijke stimulans, een maatje voor het leven en een grotere zelfstandigheid bieden.
Nadat de koffie was ingeschonken met een lekker stukje taart erbij stelde Ingrid Esther aan ons voor en zij heeft samen met haar golden doodle Bobby gedemonstreerd hoe Bobby haar kan ondersteunen in haar dagelijkse leven. Esther heeft een motorische stoornis en epilepsie. Met veel humor en opgewektheid vertelde ze haar verhaal. Bobby is een reu en heeft Esther uitgekozen als baas. Ja, zo gaat dat bij assistentiehonden. Esther vertelde dat de eerste hond waar zij kennis meemaakte, haar voorbij liep. Bobby was meteen verliefd op haar en zij op Bobby. Bobby wilde dolgraag voor haar werken en trappelde van ongeduld om te starten met de demonstratie. Samen lieten ze zien wat Bobby allemaal kan. Hij opende enthousiast kwispelend met zijn staart de wasmachine, haalde de was eruit en gaf die aan Esther. Pakte spullen uit de kast. Raapte een muntje op van de vloer. Hielp Esther bij het uittrekken van haar schoenen en kleding. Op de vraag of haar kleren daar niet van kapot ging antwoorde Esther “ach soms een klein gaatje maar wat geeft dat: vrouwen hebben nooit kleren genoeg en willen ook wel eens wat anders”. Je moet dus ook niet vies zijn van een hond want hij doet alles met zijn bek. Ook gaat Bobby mee met boodschappen doen. Naast haar lichamelijke beperking heeft Esther ook epilepsie. Bobby voelt 20 minuten van tevoren dat er een aanval komt.
Hij brengt dan medicatie naar Esther, dat in een speciaal rugzakje zit van Bobby. Mocht Esther toch een aanval krijgen, dan slaat Bobby alarm, door haar man te waarschuwen of op de alarmknop te drukken.
Bobby heeft het leven van Esther verrijkt. Ze voelt zich onafhankelijk en heel vrij. Ze gaat 3 tot 4 keer per dag naar buiten met Bobby en hij krijgt elke dag een vrij uurtje om lekker te dollen.
De opleiding van een assistentiehond duurt gemiddeld twee jaar. Het eerste levensjaar van de hond staat in het teken van socialisatie en basis-gehoorzaamheid. Dan is de pup bij een gastgezin in huis en kan hij gewoon lekker pup/hond zijn. Natuurlijk krijgt hij in dat jaar wel diverse gehoorzaamheidscursussen. Ook neemt het gastgezin hem overal mee naar toe, zodat hij gewend raakt aan zoveel mogelijk mensen, dieren en situaties. Als de hond dan goedgekeurd is voor de gedragstesten, start zijn opleiding; deze duurt 6 tot 8 maanden. Hier leert hij speciale vaardigheden.
Een hond is geslaagd als hij in de Hema langs de bak met worst kan lopen zonder dat hij er aandacht aan besteedt. Daarna heeft de hond met zijn baas nog ongeveer een jaar begeleiding nodig om samen een perfect team te vormen dat geheel op elkaar is afgestemd. De assistentiehond is geen eigendom: mensen krijgen de hond in bruikleen.
Hierna stelde Desiree zich voor met haar hond Cooper van15 maanden oud, een kruising tussen een Mechelse Herder en Labrador. Het is de eerste keer dat Desiree haar verhaal doet en wij krijgen enorm veel respect voor haar en haar hond.
Desiree is 54 jaar en heeft chronische PTSS (Posttraumatisch Stress Syndroom) en is diabeet. Desiree was nog niet zo lang geleden volledig afhankelijk van haar man, was aan huis gekluisterd, kwam de deur niet meer uit, durfde niets, was altijd angstig en altijd moe.
Ook Cooper heeft Desiree uitgekozen. Ze zijn nu samen 3 maanden aan het persoonlijk trainingsplan bezig en haar leven ziet er nu al volledig anders uit. Cooper maakt haar rustig. Hij haalt de spanning bij haar weg. Als Desiree een nachtmerrie heeft, dan maakt hij haar wakker. Cooper beschermt Desiree als ze samen de deur uitgaan; als mensen te dicht bij haar gaan staan dan komt hij er tussen staan. Cooper weet ook wanneer het niet goed gaat met haar bloedsuikerwaarde, zowel als die te hoog is of te laag. Cooper zorgt ervoor dat zij niet knock out gaat. Hij is zo goed, dat hij beter is dan de bloedsuikermeter die Desiree draagt, die loopt altijd 10 minuten achter. Cooper is zeer accuraat, sensitief en weet precies wat er mis is met Desiree. Hij heeft haar leven terug gegeven. Hij is haar zonnestraal! Desiree heeft geen vergoeding gekregen van de zorgverzekeraar en heeft de hond via crowd funding in bruikleen.
Tijd voor een kopje koffie en een kleine pauze; iedereen is diep onder de indruk van de persoonlijke verhalen en de vaardigheden van de trouwe hardwerkende viervoeters.
Dan komt Eef binnen met Jamie, een Labrador van 6 maanden. Eef is een zeer getalenteerde trainer en is in dienst bij het Trainingscentrum Vrakking. Naast haar werkzaamheden steekt zij er nog heel veel tijd in als vrijwilliger en is zij tevens gastgezin. Ook Jamie laat zien dat hij heel graag wil werken en laat ons alle basisvaardigheden zien. Kastje open, kastje dicht. Er wordt met een klikker gewerkt en een buideltje met een beloning voor de hond. Opdracht/taak uitgevoerd: klik en dan beloning. De nadruk ligt dus op belonen van gedrag, zodat de hond gemotiveerd wordt zoveel mogelijk te leren.
Op de vraag wie er bepaalt wanneer iemand in aanmerking komt voor een assistentiehond legt Ingrid uit dat dit in overleg gaat met de arts en de zorgverzekeraar; als hij/zij vindt dat je in aanmerking komt dan zoekt de persoon een hondenschool waar assistentiehonden worden gefokt en getraind. Desiree heeft voor deze stichting gekozen omdat de hondenschool kleinschalig en gezellig is. Omdat de stichting met veel vrijwilligers werkt kunnen de kosten beperkt worden tot ca. 25.000 euro.
Zo rond half vier was het tijd om deze middag af te sluiten. Willie de Jong bedankte Ingrid, Esther, Desiree en Eef voor de fantastische demonstratie van de teams en de persoonlijke verhalen.

Ad