Bustocht naar het Kempenmuseum

De Smokkelroute, een mooie bustocht Een mooi verhaal uit 2021, daarom toch nog geplaatst.

Wat een mooie dag hadden we op 4 november met ons reisje in onze eigen Kempen.
Dubbel fijn, na zo lang "droog" te hebben gestaan i.v.m. corona en wat een prachtige bus met zoveel faciliteiten, waardoor ook rolstoelgebruikers lekker mee konden.
Aangekomen bij ons reisdoel, het Kempenmuseum, dat ook weer draaiend kan blijven door de inzet van zoveel vrijwilligers en die ons verwenden met het zeer welkome bakske koffie en lekker stukje vlaai.
Leuk was de presentatie als voorproefje van wat ons te wachten stond.
In het museum kwamen we allemaal even thuis in onze jeugd, talloze herinneringen kwamen naar boven en er werd volop verhalen hierover verteld, maar ook heel duidelijk het besef, dat hoewel het leven simpel was, de saamhorigheid en de warmte onderling iets was dat we heden ten dage wel eens moeten missen.
Fijn dat die tijden hier levendig worden gehouden. Voor de jeugd moet dit iets uit de prehistorie zijn en die zal overal uitleg bij nodig hebben.
Die foto van die sigarenmakers (hier zouden het schoenmakers zijn) destijds, bleef me bij. Tot je 65^ste op dezelfde stoel, dezelfde sigaren maken in een 48-urige werkweek, ziek worden, geen uitkering, vervelende meesterknecht, too bad.
Daarna naar Luyksgestel voor een heerlijke en verzorgde lunch, heel apart met het traditionele Brabantse brandewijntje vooraf.
Maak je nog maar zelden mee. Maar daarna die rit door grenspark de Kempen en de 8 zaligheden, prachtig.
Buiten de schitterende herfstkleuren en mooie wolkenpartijen, de verhalen van onze levendig vertellende gids, we werden bijgepraat over onze geschiedenis, toen we nog een deel van België waren, over de macht van kasteelheren en abdijen en de struggle for life van de arme keuterboertjes, de prachtige smokkelpaden waar we doorreden, maar ook het gebied van veel ellende en gevaar voor de smokkelaars, ingegeven door bittere armoede.
Maar ook genoten van de smakelijke verhalen over typische dorpsgenoten. Bij het verhaal van die mevrouw met 4 echtgenoten moest ik aan onze "eigen" kroeta denken, ook zo’n lieverdje over de 8 zaligheden met hun eigen beschermheiligen.
Talloze plekjes leverden een verhaal op en altijd humorvol. Wie moet zo’n man ooit opvolgen, het verveelde geen moment.
En toen gingen we allemaal als unne contente mens weer huiswaarts.
En nu ga ik een Dongens bakske koffie zetten met een sneetje van de Eerselse smulkoek, gekocht in het winkeltje daar.
Dank aan iedereen, die zich voor deze reis heeft ingezet.

Jeanne Nollen
(met dank van de redactie)

Klik hier voor de foto's