Zo'n gewone woensdagmiddag is niet meer.

Een gedicht van Lijan

Zo’n gewone woensdagmiddag is niet meer

Een dansje, een lach, een traan.
Tja…..deze drie kwamen spontaan.
Een bevoorrechte vrijwilligster staat alleen op het dorpsplein.
Nee…….. zoals voorheen zal het nooit meer zijn.
Mijn maatje is  nu alleen gegaan.
En ik heb niet eens  de deur op slot gedaan.

In de herfst van haar leven
hebben we elkaar een warm gevoel kunnen geven

Lijan