Sonnet voor Brabant

Op weg naar Brabant wordt de wereld warmer inniger leven doet zich aan mij voor.
Vanuit de lage hoeven dringt het door en rekt zich uit in de gestrekte armen

van populieren, duizelend van licht.
Dit licht, ik kom het in de mensen tegen, ik zie het in hun oogopslag bewegen en rimpels krijgen op een oud gezicht.

En nergens is het kinderlijk geluid zo zuiver afgestemd op vogelzingen, en nergens komen de gewone dingen zo openhartig voor zichzelve uit.

En nergens ligt een glimlach zo gereed als waar de wereld land van Brabant heet.

Harriet Laury