,,Een luisterend oor is heel belangrijk’’

,,Je kent niemand als je aan boord stapt, maar wanneer je als groep bij elkaar komt ben je in één keer één.’’ Dat zegt Jos Munsterman die vrijwilliger was tijdens een bootreis van de Zonnebloem.

De Emmeloorder blikt met een brede lach terug op de vaarvakantie waarbij hij fungeerde als brandwacht. Ook allerlei andere voorkomende werkzaamheden werden door hem verricht, maar er was meer:

,,Een luisterend oor is heel belangrijk’’, weet de voormalige eigenaar van de Intratuin vestiging in de polderhoofdstad. Ook daar stak hij de nodige tijd in en de gasten genoten.

Even wennen

En dan te bedenken dat Munsterman aanmonsterde op de Klassieke Muziekreis die MotorPassagiersSchip (MPS) de Zonnebloem maakte. Voor de liefhebber van Pink Floyd was dat wennen, maar dat duurde niet lang.

,,De musici waren beroepsmuzikanten. Het mooist vond ik het om de harp van dichtbij te bekijken.’’ Hij kon zijn hart ophalen, want er waren twee van deze tokkelinstrumenten.

Koers

Het schip vertrok op maandag vanuit Arnhem en zette koers naar Roermond. Andere steden waar kon worden gepassagierd waren Venlo, Nijmegen en Wijk bij Duurstede.

,,Er waren zo’n veertig tot vijftig vrijwilligers ter ondersteuning en medewerkers in loondienst, zoals de kapitein, aan boord’’, weet Jos Munsterman.

Spoelkeuken

,,Wij kregen verschillende taken op vrijwillige basis. Er wordt rekening gehouden met wat je wilt. Ik laat me graag verrassen al is de spoelkeuken niet mijn favoriet’’, zegt hij met een knipoog.

Het werd dus niet de vaat doen, maar een controlerende taak. ,,Als brandwacht moest ik op de honderdvijftig meter lange en vier dekken hoge boot zo’n vijftien punten scannen.’’

De overige werkzaamheden bestonden uit onder meer dweilen, stoelen rechtzetten en koffie en thee uitserveren. Dat laatste zorgde voor veel hilariteit omdat hij het opdienen combineerde met de nodige kwinkslagen. Munsterman werd dan ook een veelgevraagde ’ober’.

Prachtige gesprekken

,,Ook aan het eten wordt veel aandacht besteed. Gasten en vrijwilligers zitten naast elkaar. Voor de gasten, die uit het hele land komen, is het een echt uitje.’’ Het levert prachtige gesprekken op, heeft hij tijdens zijn derde bootreis als vrijwilliger ervaren. ,,Het was perfect.’’ Als de gasten naderhand van de boot worden opgehaald hoor je ze luid lachend enthousiaste verhalen vertellen.’’

Uiteraard heeft Jos Munsterman zelf ook zijn areaal anekdotes uitgebreid. Hij  had verteld dat hij een tuincentrum had. Maar bij een bezoek aan een bloemenkraam kwam hij niet aan bod. Een gaste voerde het woord en vertelde welke soorten uitgestald stonden. En zo werd het weer een luistermoment.