Riki Stichting vervult Hartenwensen

De Riki Stichting wil in de zomermaanden ouderen graag wat extra aandacht schenken. Daartoe dient de "Zomerhartenwensen" actie: lang gekoesterde wensen gaan in vervulling.

Voor foto's van de verschillende Hartenwensen: KLIK HIER

ingezonden door Karen (vrijwilligster)

Naar de Biesbosch met 2 Zonnebloemgasten op 10 augustus 2016

De reis naar Drimmelen verliep rimpelloos, zelfs het weer werkte boven verwachting mee. Wij kwamen op tijd aan in Drimmelen, dronken eerst een “aangekleed” kopje koffie bij café-restaurant Panorama en stapten om kwart over twaalf aan boord van de Zilvermeeuw.

Daar was een tafel voor ons gereserveerd en de bestelde smakelijke Brabantse koffietafel stond al voor ons klaar. Koffie en thee werden al rap ingeschonken en in de loop van de vaartocht werden de kopjes naar believen steeds opnieuw gevuld. En in de tussentijd trok het mooie waterlandschap van de Biesbosch aan ons voorbij.

Om kwart voor drie meerde de boot tenslotte weer af en bereidden wij ons voor om de terugtocht naar Huizen te aanvaarden. Na opnieuw een voorspoedige reis waren wij om vier uur weer thuis.

“Vond u het leuk?” “Ja, erg leuk! Heel erg bedankt, hoor!”

ingezonden door Agnes (vrijwilligster)

In de zevende hemel.

Vanochtend om een uur of tien haalden we Truus op in de Bolder. Ze zat al helemaal klaar voor haar dagje naar het zwembad. We hadden vandaag de beschikking over een Zonnebloemauto, een speciale auto voor het vervoer van iemand in een rolstoel. Deze auto’s zijn voor iedere gehandicapte te huur op diverse plaatsen in het land. De auto rijdt heerlijk en het vastzetten van de rolstoel is niet moeilijk.

We reden naar ECR Groot Stokkert in Wapenveld waar we gebruik konden maken van het zwembad. Daar aangekomen eerst maar aan de koffie met iets lekkers erbij.

Daarna naar de kleedkamer, waar alle middelen aanwezig zijn om iemand, die flink gehandicapt is, om te kleden om het water in te gaan. In een speciale rolstoel reden we haar voorzichtig het water in. En wat is het heerlijk om in dat warme water te drijven als je zelf zo weinig meer kunt: Truus mist een groot deel van beide benen en na een herseninfarct, twee jaar geleden, is ze ook nog aan één kant verlamd. We zagen Truus helemaal ontspannen in het water. Ze genoot! Ze vertelde ons dan ook dat ze zich ‘in de zevende hemel’ waande… Toen ze helemaal op haar gemak was in het water zwom ze zelfs zonder hulp van ons heel rustig door het bad, alleen ondersteund door een smalle drijfband. En wat misschien nog mooier was: ze had helemaal geen pijn, terwijl ze normaal elke dag pijn heeft!

We zijn zeker anderhalf uur in het water geweest. Daarna onder de douche met heerlijk geurende shampoo en doucheschuim. Nadat we alle drie weer aangekleed waren zijn we voor de lunch naar het Grand Café gegaan. Een glaasje Cointreau!, het kopje soep en de huzarensalade gingen er goed in na deze zwempartij.

Nog heerlijk nagenietend reden we een uur later weer richting Huizen. We hebben Truus weer thuis gebracht en zij ligt nu vast heerlijk te dromen dat ze nog in het water drijft, want: “Deze dag kunnen ze me nooit meer afnemen!”