Jesus Christ Superstar

p Palmzondag (14 april) ben ik met Zonnebloem-vrijwilliger Marc naar de beroemde musical “Jesus Christ Superstar” geweest.

ZATERDAG 14 APRIL 2019 - MUSICAL JESUS CHRIST SUPERSTAR

Op Palmzondag (14 april) ben ik met Zonnebloem-vrijwilliger Marc naar de beroemde musical “Jesus Christ Superstar” geweest. Mooi begin van de Paasweek! Deze musical stamt uit 1970 en is van de creatieve hand van Andrew Lloyd Webber en Tim Rice; deze twee mannen zijn grootheden in de musicalwereld. Het bijzondere aan deze versie van “Jesus Christ Superstar” is dat het de originele Engelse versie is met Ted Neeley in de hoofdrol van Jezus. De beste man is inmiddels 75 jaar oud en speelde al in de filmversie van de musical uit 1972. Reden genoeg dus om deze unieke belevenis te willen zien.
We waren beiden ruim op tijd bij de Afas Live dus we konden buiten nog een patatje en broodje kroket eten (soms heb je daar gewoon zin in… doe is gek!🤪😝). Ondanks het zonnetje was er toch een frisse wind dus we gingen snel naar binnen. Het was al goed druk en nadat we even moesten zoeken naar onze plek, konden we plaatsnemen halverwege de hal aan de zijkant (de bar bijna op handbereik 🤥😲)

Ik was al eerder in de Afas Live (toen nog Heineken Music Hal), maar nu viel het mij op dat het eigenlijk wel meevalt met de grootte. Jammer dat we ver van het podium zaten; ik had graag de vele kleurrijke kostuums en andere details van dichterbij willen zien. 

De show was geweldig! Energieke dans, passievolle zang, steeds veranderende decors, kostuums uit de hippiecultuur en natuurlijk, bekende zangnummers zoals “I don’t know how to love him, “Heaven on their minds”, “Gethsemane” en “Superstar”. Ted Neeley kan nog steeds zingen, maar je hoort dat de jaren gaan tellen. Zijn stem begint te kraken, maar bij een nummer als “Gethsemane” past dat breekbare en emotievolle aspect heel goed.
In de pauze namen we een verfrissende versnapering en hoorden we zo links en rechts dat de mensen helemaal in het verhaal opgingen en eigenlijk geen pauze nodig hadden.

De tweede acte was dramatischer met als climax de kruisiging van Jezus! Daar bleef het echter niet bij want op het eind verscheen achter in de zaal Jezus. Hij liep langs de rijen naar voren onder begeleiding van muziek en de dansers. Iedereen was enthousiast en stond op om te klappen en foto’s te maken; dat was echter geen goed idee want ik kon daardoor niets meer zien.
Hoe dan ook, het was mooi om erbij te zijn en om Ted Neeley in één van zijn laatste optredens te zien. Het verhaal blijft je aangrijpen en is nog steeds een inspiratie voor gelovigen en niet-gelovigen.