Marije (77) en Anna (91) delen een bijzondere vriendschap dankzij vrijwilligerswerk
Marije (77) en Anna (91) hebben in twee jaar tijd een waardevolle vriendschap opgebouwd. © Oost
"Als Marije niet zou komen, zou ik helemaal niet meer naar buiten gaan." Iedere twee weken kijkt Anna Berghuis-van Gaalen (91) uit naar het bezoek van Marije Wisselingh-Ruiter (77), een vrijwilliger van De Zonnebloem in Kampen. Anna is slecht ter been en nagenoeg blind, want ze heeft nog maar zeven procent zicht. De bezoekjes van Marije zijn altijd een lichtpuntje voor haar. Samen koffiedrinken, boodschappen doen en leuke uitstapjes maken. Of ze halen samen een croissantje bij de Hema. "Want die vinden we extra lekker."
Wat ooit begon als een hulpbezoek, is in twee jaar tijd uitgegroeid tot een warme, waardevolle vriendschap. De Zonnebloem - en andere vrijwilligersorganisaties - zouden zo'n fijn contact alle ouderen van Nederland gunnen, maar er is een probleem: er zijn altijd te weinig vrijwilligers om aan de vraag te voldoen.
En het vrijwilligersbestand dat er is vergrijsd in een rap tempo. Weliswaar zijn er nog steeds veel oudere vrijwilligers die zich met passie voor anderen inzetten, maar de aanwas van jongeren die het stokje overnemen laat te wensen over. En dat vinden zowel Marije als Anna heel erg jammer.
Marije (77) en Anna (91) werden via het vrijwilligerswerk vriendinnen
Vergrijzing
"Dat klopt, de meeste vrijwilligers bij ons zijn ouder dan zestig jaar", zegt Tiny Wezenberg, bestuurslid bij De Zonnebloem in Kampen. "We mogen zelf met meer dan veertig lokale vrijwilligers (nog) niet klagen over het aantal, maar jonge aanwas is moeilijk te vinden. Daar moeten we echt ons best voor doen."
Volgens vrijwilliger Marije ligt de oorzaak erin dat jongeren het tegenwoordig veel te druk hebben. "Ze hebben veel op hun bordje; studie, werk, sporten en andere sociale activiteiten. Daardoor is er amper tijd voor vrijwilligerswerk." Dat is volgens haar wel te begrijpen, maar ook jammer. "Ze missen daardoor echt iets. Want je krijgt voor het vrijwilligerswerk ook veel terug."
Het tweewekelijkse bezoek aan Anna geeft ook Marije veel voldoening. "Ik vind het leuk om iets voor een ander te kunnen beteken, en dingen te doen. Anna zegt ook altijd dat ze blij is om me te zien, dat is heel erg fijn om te horen."
© Oost
Zinvol en leuk
Anna beaamt dat. Ze vindt dat er wel meer aandacht aan het belang van vrijwilligerswerk geschonken mag worden. Want mensen beseffen volgens haar soms niet wat het vrijwilligerswerk voor mensen zoals zij betekent. "Zonder Marije zou ik me zeker een stuk eenzamer voelen. Ik red me en verveel me gelukkig nooit", zegt ze, "Maar met mijn handicap is het niet altijd leuk." Meer aandacht vindt ze nodig, "Want er wonen hier in het verzorgingshuis ook mensen die nooit bezoek krijgen en die echt heel erg eenzaam zijn."
Het is voor beide dames reden om deze week - de Week tegen Eenzaamheid - mee te werken aan een interview. Ze willen laten zien hoe eenvoudig soms, maar ook belangrijk, zinvol en leuk vrijwilligerswerk kan zijn.
Week tegen Eenzaamheid
Ook de provincie Overijssel onderkent het belang en zet zich dit jaar financieel extra in om vrijwilligerswerk te stimuleren. De provincie heeft recent ruim 2 miljoen euro beschikbaar gesteld om allerlei provinciale vrijwilligersorganisaties te ondersteunen en toekomstbestendig te maken. Een aanzienlijk deel van het beschikbare geld is bedoeld voor publiekscampagnes om onder meer, vooral ook jongere, vrijwilligers te werven.
“Misschien helpt het als we jonge mensen intensiever bij het vrijwilligerswerk betrekken", zegt Marije. "Als we via scholen bijvoorbeeld activiteiten bedenken waardoor jongeren met ouderen in contact komen. Dan krijgen ze er ook een gevoel bij en kunnen ze van dichtbij zien en ervaren dat het zinvol en leuk is om te doen."
Want de bijzondere band die Marije in korte tijd met Anna heeft opgebouwd is absoluut een voorbeeld dat het de moeite waard is. "Of het een vriendschap is? Ja dat is het zeker!", zegt Marije vol overtuiging. "We vertrouwen op elkaar en bespreken alles, dat is heel fijn.” Anna vult aan: "Soms denk ik weleens, ze lijkt mijn zus wel. Dat is ze natuurlijk niet, maar zo voelt het wel. Ik kan Marije altijd bellen als er iets is, en dat vind ik heel erg fijn."
