Beekse Bergen

Een dagje naar het gevaarlijke dichtbij-Afrika.

Een dagje naar het gevaarlijke dichtbij-Afrika.

Nou ja, we bedoelen een dagje naar safaripark Beekse Bergen, een afspiegeling van wat je allemaal in  Afrika zou kunnen tegenkomen. 

 Jammer dat de gewoonlijke ZonnebloemZON deze dag grotendeels verstek liet gaan. 
We vertrokken met spetters uit Krimpen, hadden tijdens de rit regen en kwamen droog aan.
Eerst koffie met een "girafje",  daarna maakte de bus een rondrit van bijna 1½  uur. Een jonge gids die speciaal voor dit werk was opgeleid en een langdurige stage had gelopen in Afrika, vertelde op zeer persoonlijke en enthousiaste wijze over het wel en wee van de dieren in het park.
Ook had hij diverse voorwerpen meegenomen om de gasten te laten kennisnemen van soorten hoorns, een gewei, een nekwervel van een giraffe en een neushoorndrol. 
We leerden dat apen dol waren op de poep van neushoorns en olifanten vanwege de onverteerde stukken groenten en zaden die in de uitwerpselen zaten. Tja, ieder zijn meug.... zei mijn grootmoeder altijd.
Veel dieren liepen al dan niet vrij rond of achter rasterwerken. Rothchildgiraffen die een autodak schoon likten en de blaadjes op peuzelden, een autoantenne die bijna verwijderd werd door een giraffe, de breedlipneushoorn, leeuwen, jachtluipaarden en leerden het verschil tussen de jachtluipaard en de gewone luipaard.
Afrikaanse olifanten, chimpansees, de gorilla, sikaherten en nog veel meer, teveel om op te noemen.
In het restaurant gebruikten we een koffietafel om daarna een safariwandeling te maken.
Ja en dan waar bleef de zon? Jawel, toen we de bus uitkwamen en direct na de lunch. Maar na 5 minuten vielen al de eerste spatten. Op zich was dat niet erg, maar na een half uurtje kwam er een ware zondvloed over de wandelaars. 

Enkelen hadden een route genomen waardoor ze behoorlijk wat dieren hebben gezien, maar mede gelet op de zware hellingen in relatie tot de rolstoelen zijn de meesten niet verder gekomen dan bij de diverse soorten apen. Vertederend was moeder aap met haar jong op de rug.

Nat in de bus maar gelukkig wel behoorlijk beschermd door de poncho's die Sophie had meegenomen of met de eigen regenjassen vingen we de thuisreis aan. Versnaperingen in de bus en na een dankwoord aan de vrijwilligers voor hun geweldige inzet en aan de chauffeur kwamen we om 17.15 uur weer in Krimpen aan. 
En hoe hebben onze gasten het ervaren? Jammer van de regen, maar dat kan de Zonnebloem niet regelen. 
Verder een fantastische en gezellige dag gehad met goede verzorging en begeleiding. Dus complimenten aan alle vrijwilligers. Ja, daar doen wij het voor. Er is immers meer mogelijk dan je denkt!

Ruud Engelenberg

foto's klik hier