Deelnemer in het Zonnetje

Mevrouw Hoogeboom

Op de afgesproken tijd is er juist bezoek van haar oude buren. Die kent ze zo goed, dat kon ze niet afzeggen. Het bezoek drinkt snel haar thee op en vertelt dat ze beide al Corona gehad hebben.
Dan gaan we naar mevrouw Hoogeboom:
Geboren in Gorinchem in 1945 en sinds 2014 bij ons ingeschreven.
Ze kreeg de prachtige voornamen Victoria Jenneke Rosalie. Naar haar moeder, haar Nederlandse en haar Poolse oma. “En we noemen haar Jenny”.
Haar vader werkte bij de posterijen en leegde de zakken met post die aan de treinen hingen. Vanaf haar 8^e jaar moest Jenny in de huishouding helpen. Hele goede herinneringen aan haar jeugd heeft ze niet. Later werd haar vader postbesteller en het gezin verhuisde naar Oostzaan.

In die tijd was het in de Zaanstreek de gewoonte dat de jongens en meisjes elkaar woensdags ontmoetten op de Westzijde. De jongens liepen naar links, de meisje naar rechts. Een van de jongens liet zijn oog op Jenny vallen, maar Jenny koos zelf een andere jongen. En dat was goed gekozen. Hij bracht haar naar huis, helemaal naar Oostzaan, zij had wel een fiets, maar hij niet. En het was direct goed. In 1965 zijn ze getrouwd en ze vormden al die jaren een hecht koppel.
Meneer Hoogeboom was stratenmaker bij de gemeente Oostzaan, zelf werkte ze in de huishouding en ze adopteerden 2 kinderen: Een jongen en een meisje. Ze weet nog goed hoe trots haar man met de kinderwagen liep.
Van Oostzaan verhuisden ze naar Poelenburg en vervolgens zijn ze via woningruil in Krommenie terecht gekomen.  De laatste jaren waren Jenny en haar man “scootmobiel maatjes”. Altijd samen op pad. Afgelopen zomer is meneer Hoogeboom overleden. Ze mist hem erg en alle bezoek en afleiding zijn zeer welkom.

Mevrouw Hoogeboom zit nu in een trippelrolstoel en haar geheugen laat haar af en toe in de steek maar ze wordt goed verzorgd door haar beide kinderen.
Eén keer is ze, samen met haar man, mee geweest met een Zonnebloem vakantie naar Brabant. Wat hebben ze daar van genoten, de sfeer, iedereen toegankelijk en aardig, uitstapjes, een bingo en een wandeling over een Zonnebloemlaantje. Dat zijn mooie herinneringen.  
Je moet je zelf aanmelden bij de Zonnebloem, benadrukt mevrouw: mensen kunnen nu eenmaal niet aan je zien of je wat extra hulp nodig hebt. Bij haar komt al sinds 2014 regelmatig iemand via de Zonnebloem over de vloer, eerst Frieda, nu Ellen en altijd gezellig.