De Zonnebloem in dagblad De Limburger - Hoofdartikel

Dit artikel is op deze website geplaatst met toestemming van de schrijver!

NIEUWE  BLAADJES  AAN  ZONNEBLOEM

DOOR MEREL VISSCHER

Corona heeft de vernieuwingsslag binnen vrijwilligersorganisatie de Zonnebloem in een stroomversnelling gebracht. Jongere helpende handen boden zich aan en ook beeldbellen bleek een uitkomst om het isolement van ouderen te doorbreken.

‘Voor u duurt binnenblijven maar even, voor hen duurt het hun hele leven.’ Het was een prikkelende bewustwordingscampagne die De Zonnebloem in het begin van de coronatijd lanceerde. Met ‘isolatieexperts’ die tips gaven aan Nederlanders die al na een paar dagen de muren op zich af zagen komen. Blijf in je ritme bijvoorbeeld. Of: hou een dagboek bij met geluks-momenten. Voor de vrijwilligers en gasten van De Zonnebloem was het eveneens omschakelen. Uitjes en activiteiten konden plots niet meer doorgaan, privébezoeken werden lastig. Hoe voorkom je dat ouderen dan nog verder in een isolement raken? Voor een organisatie als de Zonnebloem, die heel erg gewend is dichtbij te zijn, was corona nogal een klap.

De vreemde coronatijd met zijn lockdown leverde de overwegend oudere vrijwilligers ook wat op, vertellen bestuursleden Miny van Bers, Elly van der Schaft en Jessy Joosten van De Zonnebloem Maastricht, die 15 afdelingen met zo’n 350 vrijwilligers heeft in Maastricht, Bunde en Meerssen. Ze zien om zich heen dat ook jongere mensen in deze periode de helpende hand uitsteken. Hartverwarmend en een reden om het ijzer te smeden nu het heet is, vinden ze. „Blijf elkaar in de gaten houden. Ook na coronatijd.”

Wijnproeverij

Dat ook bij jongeren best bereidheid bestaat te helpen, hebben ze bij de Maastrichtse afdeling al gemerkt door samenwerking met studenten van Zuyd Hogeschool. De jongeren kunnen studiepunten verdienen door mee te helpen met de organisatie van activiteiten. Zo regelden studenten van de Hotelschool vorig jaar evenementen als een Tussen Kunst en Kitsch-dag en een wijnproeverij. Geen doorsnee Zonnebloem-uitjes, maar daarom juist extra gewaardeerd. Miny van Bers: „Je merkt dat zij meer out of the box denken en met ideeën komen waar wij niet zo snel op zouden zijn gekomen. Zo’n wijnproeverij bijvoorbeeld. Wij dachten dat het niet zou lukken, met al die rolstoelen. Maar de studenten bedachten prima oplossingen. En de gasten vonden het geweldig.”

De jongeren zelf waren ook enthousiast, blij dat ze iets konden betekenen en best bereid om vaker de handen uit de mouwen te steken. „Ze wisten niet dat ze mensen met zoiets kleins zo veel plezier konden geven.” Datzelfde gevoel bemerken de bestuursleden bij werknemers van bedrijven die een dag meehelpen vanuit maatschappelijke betrokkenheid. „Wij willen dat vasthouden, dat goede gevoel dat je krijgt om iets voor anderen te betekenen.”

Jonger bloed

Het is iets waar alle afdelingen naar hunkeren: jonger bloed. Een zeventigjarige die de rolstoel duwt van een tachtigjarige is geen uitzondering. Het zijn er veel: vorig jaar hebben 33.014 mensen in Nederland zich ingezet als vrijwilliger.

De doorsnee Zonnebloemvrijwilliger is heel trouw, en vaak al jaren actief. Van Bers: „Deze mensen willen we graag houden, maar daarnaast willen we ook graag mensen die nog makkelijk een rolstoel de stoep op krijgen, of mensen die goed met computers kunnen omgaan.”

Wat die computers betreft, heeft corona ook ineens een wereld voor De Zonnebloem geopend en wel die van het beeldbellen. Onlangs besloot de provinciale afdeling hier een speerpunt van te maken, vertelt Van Bers, die de Maastrichtse afdeling vertegenwoordigt in het provinciaal bestuur. Hiervoor is samenwerking gezocht met VodafoneZiggo, die ondersteuning biedt met workshops. „Je merkt dat bepaalde zaken die nog in de denkfase zaten nu in de versnelling raken. Maar onbekend maakt onbemind. Daarbij is het niet voor iedereen zo eenvoudig, dat beeldbellen. We hopen dat we vrijwilligers kunnen aantrekken die ons hierbij kunnen helpen.”

Imago

Het zou veel schelen als De Zonnebloem van haar grijze imago afkomt, vinden de bestuursleden. „De Zonnebloem is er voor alle mensen met een fysieke beperking vanaf achttien jaar”, verduidelijkt Elly van der Schaft. Het is wel zo dat veel jongeren iets anders willen dan de gebruikelijke activiteiten, die nu nog voor de voornamelijk bejaarde gasten worden gehouden.

Ook daar is De Zonnebloem zich aan het aanpassen aan de tijdgeest, al gaat dit langzaam. Er is veel een-op-eencontact en er zijn mogelijkheden om op andere manieren eropuit te trekken. Naast populaire trips op de Zonnebloem-boot kunnen mensen gebruikmaken van de Zonnebloemauto, waarmee mensen – met rolstoel – zelf op vakantie kunnen. In Noord-Limburg telt de vrijwilligersorganisatie zelfs twee jongerenafdelingen.

Misverstand

Een ander misverstand dat jongere vrijwilligers wellicht weerhoudt van het zich als vrijwilliger aanmelden, is dat ze dan ergens aan vastzitten. „Wij zijn erg geholpen met mensen die af en toe kunnen helpen bij een activiteit.”

Een mooi voorbeeld was een studente ergotherapie die vanwege corona een gepland huisbezoek moest afzeggen. De gast belde haar en zo zijn ze de hele periode met elkaar blijven beeldbellen, ook al was de studieperiode al lang gepasseerd. Ook toen deze meneer naar buiten wilde, kon de studente helpen. En zo kreeg De Zonnebloem een nieuw blaadje.

Zuid-Limburgse vrijwilligers actief bij De Zonnebloem

Zonnebloemafdelingen in het hele land organiseerden in 2019 ruim 9000 activiteiten waar zo’n 300.00 keer aan werd deelgenomen.

Daarnaast werden door afdelingen 205 vakanties georganiseerd voor de doelgroep.

In totaal zijn er in Zuid-Limburg ruim 1300 vrijwilligers actief bij 7 afdelingen:

Bovenstaande tekst is geschreven door Merel Visscher.

Reageren?   merel.visscher@delimburger.nl