Op het station in Emmen komt Jos vanuit Venray met een vriend aan. Patty arriveert met een vriendin vanuit Vught. Jos: “Samen met die vriend zocht ik de juiste bus, maar die konden we niet vinden. Patty en haar vriendin schoten te hulp. Natuurlijk kan ik me dat nog goed herinneren. Patty droeg een prachtige lange jurk en ik was meteen onder de indruk.”

Op een brancard

De vakantie vindt plaats in een schoolgebouw waar op dat moment vanwege de zomervakantie geen les wordt gegeven. De Zonnebloem zorgt voor alle spullen, maar de vrijwilligers komen een dag van tevoren om alle bedden, tafels, stoelen en andere spullen klaar te zetten. Eén klas wordt ingericht als slaapzaal voor de dames, een andere voor de heren. “Warm water hadden we niet, en ook geen aangepaste toiletten of wasruimte, dus we waren vaak de hele ochtend bezig om de mensen te wassen en aan te kleden. En als we ergens heen gingen, duwden we de mensen in een rolstoel en droegen de brancardiers de deelnemers op een brancard.”

Schouders eronder

Patty vertelt verder: “Ik herinner me dat we met onze groep naar een groot warenhuis mochten om inkopen te doen. De winkel was gesloten voor publiek, dus wij mochten er exclusief winkelen. Het was een prachtig gezicht, met al die mensen in een rolstoel of op een brancard. We moesten af en toe flink improviseren en de schouders eronder zetten, maar meteen die eerste vakantie was ik verkocht. Aan de Zonnebloem én aan Jos.”    

Bijzondere herinneringen

Jos en Patty komen tijdens die vakantie steeds dichter bij elkaar. ’s Avonds, als de deelnemers slapen, gaan ze samen met hun vrienden naar de wasruimte. Ze praten, lachen en drinken wijncognac uit plastic bekertjes. Een herinnering om nooit te vergeten.

Op 4 augustus is de vakantie afgelopen en neemt iedereen afscheid van elkaar. Maar Jos vergeet niet om Patty uit te nodigen voor zijn verjaardag op 17 augustus. Hij wordt 21 jaar. En dan is de liefde een feit. Anderhalf jaar later, in maart 1972, trouwt het koppel. Ze krijgen een zoon en een dochter en inmiddels is de familie uitgebreid met drie kleindochters. Het zorgen en anderen willen helpen zit bij Jos en Patty in het bloed. Ze werken allebei in de psychiatrie en ook hun kinderen werken in de zorg.

Saamhorigheid

Het vrijwilligerswerk voor de Zonnebloem staat in de tropenjaren van hun gezinsleven op een laag pitje, maar zo’n 20 jaar geleden vindt Patty weer de tijd om aan de slag te gaan bij de lokale Zonnebloemafdeling in Sint-Michielsgestel. En ook Jos meldt zich na zijn pensioen weer vol enthousiasme aan. De twee genieten samen van het vrijwilligerswerk. Patty is tevens actief in de activiteitencommissie en Jos is bestuurslid bezoekwerk en tweede secretaris. Ook bezoeken ze allebei deelnemers en is Patty een aantal keer meegegaan op vakantie. Patty: “Het is heel bijzonder om je samen in te zetten voor hetzelfde doel. Dat is in al die jaren niet veranderd. Bovendien blijft het ontzettend dankbaar werk en is er een groot gevoel van saamhorigheid. Natuurlijk gaan de vakanties en activiteiten er tegenwoordig heel anders aan toe, maar dat warme gevoel dat de Zonnebloem met zich meebrengt, is tijdloos.”