Regio Vakantie 2017

Zonnebloem-vakantieweek Mechelen 28 augustus – 2 september 2017

Mechelen in Zuid Limburg is ontstaan als nederzetting rond een landgoed van de graven van Limburg, op de plaats waar de Mechelderbeek in de Geul vloeit. Het gebouw heeft zijn oorsprong in de twaalfde eeuw. Het ligt in de buurt van het drielandenpunt (Nederland, België en Duitsland).

Maandag 28 augustus
Vandaag is het eindelijk zover. We gaan op vakantie met “De Zonnebloem, regio Westland”.
De bestemming van deze vakantie is dit jaar de Heerenhof in Mechelen, Zuid-Limburg.
Vanaf 9 uur is het een gezellige drukte bij Levoplant in Honselersdijk, waar we verzamelen voor vertrek met de bus. Na de eerste kennismaking en een kopje koffie kan de reis rond half elf beginnen. Chauffeur Theo heet iedereen welkom in de bus. Hij zal de hele week onze vaste chauffeur zijn. De reis verloopt voorspoedig, al hebben we wel een stukje langzaam moeten rijden, dus met dat beetje vertraging kwamen we rond twee uur aan bij Hotel de Heerenhof. Bij vertrek was het al prachtig weer, maar in Limburg was het nog wat warmer en zonniger.
Onderweg hebben we in de bus een lekkere lunch gekregen met als toetje heerlijke Westlandse druiven (Leo bedankt!)
Bij aankomst kregen we koffie en thee aangeboden met een stuk echte Limburgse vlaai. Onderwijl werden de koffers naar de kamers gebracht en na de koffie kon iedereen even zijn kamer opzoeken. Er werd al snel gebruik gemaakt van het prachtige, zonnige terras waar een verkoelend drankje er wel in ging! Er was geen programma dus iedereen had de gelegenheid om elkaar wat beter te leren kennen en uit te rusten van de reis en de voorbereidingen daarvan.
Even na zessen gingen we aan tafel en hebben we gezellig en lekker gegeten.

Kippensoep
Brood en boter
******
Andijvie- en snijbonenstamppot
Gehaktbal met jus
Augurken, zilveruitjes en appelmoes
*******
Bitterkoekjespudding

Na het diner werd het programma voor de volgende dag door Wim verteld en werden de nachtdiensten voorgesteld. Dit wordt elke avond gedaan, zodat iedereen weet wie er aan het bed verschijnt als er gebeld wordt. Zoals bij de Westlandse Zonnebloemvakantie-weken gebruikelijk is werd het diner afgesloten met een gedicht, voorgedragen door Ria van Zijl.

WELKOM
Voel je hier welkom, voel je hier thuis,
hier in dit vakantiehuis.
een week van plezier en pret,
de zorgen en pijn aan de kant gezet.
Samen op vakantie, andere mensen om mij heen,
samen alles beleven, niet meer alleen.
Samen kwamen wij hier aan,
zal alles deze week wel goed gaan?
In de kast staat je koffer of je tas,
staan je schoenen, hangt je jas.
Als het soms wat minder gaat,
denk dan eens terug aan deze raad.
Kijk iedere morgen in het rond,
met een glimlach om je mond.
Benieuwd naar wat de dag je brengt,
of hij vreugde of verdriet schenkt.
Want wat het ook zal zijn,
lachen is het beste medicijn!

Na het eten maakten sommigen een klein wandelingetje rondom het hotel. Daarna kwamen de vrijwilligers, zoals elke dag een moment in de avond, even bij elkaar om diverse dingen door te nemen en instructies te krijgen en onderwijl klonk vanaf het terras muziek en gezang. Dhr. De Haan speelde op de mondharmonica en de gasten, zongen de bekende liedjes graag mee. Bij de koffie/thee werd door vrijwilligers gebakken cake/koek geserveerd.

Dinsdag 29 augustus
Vandaag was het tijdig uit de veren, want het was de bedoeling dat iedereen, na van een uitgebreid ontbijtbuffet te hebben genoten, om half tien in de bus aanwezig was. Dat ging vlot wat voor Leo reden was om te streven naar een record aan het einde van de week (in iets meer dan 19 minuten moet volgens hem iedereen in de bus kunnen zijn). De tocht ging naar Maastricht waar we konden inschepen bij Rederij van Stiphout, voor een 4-Sluizentocht over de Maas, Zuid-Willemsvaart etc.. Het schip paste soms maar ternauwernood in de sluis, maar de kapitein kon heel goed manoeuvreren (dat is wel zijn vak natuurlijk….) en loodste het schip kundig door de diverse sluizen heen. Het verval was een keer 3,5 meter, twee keer 9 meter en één keer zelfs 15 meter. Aan boord kregen we weer koffie met vlaai en tussen de middag een uitgebreide lunch. Er werd volop water en koffie/thee geschonken, want zelfs aan boord was het ondanks de airco aardig warm. Wij zaten binnen en dat was waarschijnlijk lekkerder dan op het dek waar het heel heet was. We eindigden met een lekker fris yoghurtje en na een vaartocht van een uur of vier konden we via een klein wandelingetje weer terug naar de bus. In de schaduw was het lekker wandelen. Voor de mannen die hielpen met de rolstoelen aan- en van boord brengen was het flink zweten, alsook voor Cor en Albert, die de rolstoelen in en uit het bagageruim van de bus hebben geladen.
Op de terugweg wees een digitale temperatuurmeter die we ergens op een gevel langs de weg zagen, wel 35℃ aan. Deze hing weliswaar pal in de zon, maar toch…. Na de busrit kon iedereen zich even opfrissen en rond zes uur stond het voorgerecht van een heerlijk diner alweer op tafel.

Kleine Russische salade op een blaadje sla
Brood en boter
******
Runderstooflapje
Gekookte aardappelen
Witlof
Tomaat- en komkommersalade
*******
Appelcrumble met bolletje vanille ijs

Na de maaltijd kreeg Ria weer het woord :

DE DOODGEWONE DINGEN
De doodgewone dingen in het dagelijks bestaan
kunnen veel voldoening geven als ze zomaar zijn gedaan.
Die kleine dingen in het leven zijn ontzaglijk veel waard,
een beetje aandacht voor de ander, dat telefoontje, de verjaardagskaart.
De arm om op te leunen, dat schouderklopje op z’n tijd,
een keertje mee te mogen liften, omdat toch die auto rijdt.
Een bosje bloemen, dat bezoekje, een spontaan gegeven zoen,
het is allemaal geen groots gebeuren, het zijn de kleine dingen die het doen.

Na het eten werd er gewandeld, gekletst op het terras, (want het was nog steeds heerlijk weer), muziek gemaakt en werden er binnen spelletjes Rummikub gespeeld.

Woensdag 30 augustus
Vandaag gingen we naar Mondo Verde in Landgraaf en de vraag was of we jassen, dichte schoenen en lange broeken nodig zouden hebben, want er waren regenbuien voorspeld. Na het ontbijt stond de bus weer klaar en eenmaal in de bus bleek dat de staf er goed op voorbereid was, er was gezorgd dat er voor iedereen een poncho was. Dat bleek een buitengewoon goede zet, want dat heeft de weergoden zodanig laten schrikken dat we tijdens het hele uitje en ook later bij terugkomst heerlijk droog en zelfs zonnig weer hebben gehad. Het was ietsje minder warm maar dat was juist zeer welkom na twee heel warme dagen. De enige neerslag die we hadden was de regenbui in de bus, (condensvorming afkomstig van de airco). Bij de ingang van Mondo Verde werd onze groep door middel van een bord welkom geheten. Het is een heel mooi park met prachtige planten en diverse dieren. Er is ook een kas met tropische planten en vogels. Het restaurant waar we zouden lunchen was hoog gelegen. Pittige tomatensoep en broodjes, met koffie/thee en water. Om in het restaurant te komen, kon je met een liftje in de tropische kas naar boven, maar diverse gasten en vrijwilligers hebben die tocht via een haarspeldbochtenweggetje gemaakt. Een hele klim! Na de lunch (het was toen rond half twee) werd aangekondigd dat het programma een beetje was aangepast. We konden nog eventjes rondlopen, dan zou er om twee uur weer koffie/thee met gebak klaarstaan. Op die manier konden we bijtijds naar het hotel teruggaan om even de gelegenheid te hebben om te rusten voor de komende feestavond. Omdat we net geluncht hadden, was de inschatting dat het gebak iets teveel van het goede zou zijn, maar….. niets was minder waar. Op een enkeling na heeft iedereen gewoon weer een flink stuk taart naar binnen gelepeld. (We beginnen het al aardig onder de knie te krijgen….).
Nadat iedereen wat had kunnen relaxen en opfrissen, waren de tafels in de zaal weer gedekt voor de maaltijd. En reken maar dat ook dat weer gesmaakt heeft.

Lichte Italiaanse groentesoep
Brood en boter
******
Lasagne
Penne met verse tomaten-groentesaus
Groene salade met pijnboompitjes, zontomaatje, olijfje en halve mozarellabolletjes
*******
Tiramisu (net even anders)

Na de maaltijd werd het volgende gedicht voorgelezen :

ONTMOETINGEN MET HART EN ZIEL
Ik wil je ontmoeten, zonder je te betuttelen, ik wil je waarderen, zonder je te oordelen.
Ik zal met je meegaan, maar geen beslag op je leggen.
Ik wil je bezoeken, zonder mij verplicht te voelen.
Ik wil je uitnodigen, zonder te eisen.
Als ik jou alleen moet laten, wil ik me niet schuldig voelen.
Kritiek mag je geven, zonder dat ik jou iets kwalijk neem.
Ik wil je helpen, zonder mij op te dringen.
Ik wil naar je luisteren, zonder jou in de rede te vallen.
Als ik van jou dit zelfde mag ontvangen, dan ontmoeten wij elkaar werkelijk met hart en ziel.
Na het eten gingen de tafels en de stoelen aan de kant want vanavond is het feest! Een zangeres had haar installatie al opgesteld en na de koffie (natuurlijk weer met zelfgebakken lekkernijen erbij…) begon de muziek. De rolstoelen waren al klaargezet, zodat er voor niemand een belemmering was om de dansvloer op te gaan. Al snel kwam de verkleedkist van Marga tevoorschijn en binnen de kortste keren was het een groot feest met gekke pruiken, hoeden, brillen, snorren en nog veel meer van dat soort spul. De bekende liedjes werden uit volle borst meegezongen. Het werd een dolle boel. Na afloop werd er nog wat nagepraat en werden de bedden opgezocht. De nachtdienst heeft waarschijnlijk een rustige nacht gehad! Al met al een mooie dag met heel goed weer. Vanuit het thuisfront hoorden we dat er in het Westland gedurende de hele dag héél veel regen was gevallen.

Donderdag 31 augustus
Vandaag stond er geen vroege busrit op het programma, maar een lui ochtendje met een brunch rond half elf. Omdat dat een beetje laat is voor de eerste maaltijd, kregen de gasten eerst beschuit op bed dat, wat een verrassing, werd bezorgd door Helmut und Heidi, gekleed in lederhosen en dirndl jurkje. Het viel niet mee om daarin onze vrijwilligers Albert en Leo te herkennen.

De brunch was erg lekker, met saucijzenbroodjes, suikerbollen, chocoladebroodjes, salade en nog veel meer lekkers.

Rond één uur vertrok de bus naar Maastricht, waar we werden opgewacht door 3 gidsen die elk met een groepje wandelend door de stad trokken, terwijl we uitleg kregen over gebouwen en andere leuke wetenswaardigheden. Dit duurde een uur en daarna was ieder vrij om in de stad te gaan winkelen of iets anders te doen. Het bleek dat de meesten gewoon een terrasje  hebben gepakt en dat is nou precies waarom Maastricht erg bekend staat: de vele en leuke terrassen.

Het diner zou vandaag een uurtje later beginnen en dat gaf Theo, de buschauffeur, de gelegenheid om op de terugweg een toeristische route te kiezen. Hierbij konden we genieten van het prachtige Limburgse landschap, maar ook een stukje België en Duitsland.Onderwijl speelde de heer de Haan op de mondharmonica en werd er vrolijk meegezongen.

Het diner van vandaag:
Plakje Ardenner paté op een bedje van salade met uiencompote
Brood en boter
******
Gepaneerde schnitzel met champignonroomsaus
Frites
Frisse salade
Appelcompote
*******
Yoghurt met vers seizoensfruit
Gevolgd door :
LUISTEREN

Luisteren is meer dan horen, je bent gelukkig, als er iemand echt naar je luistert.
Luisteren is de ander laten uitpraten.
Geen oplossingen kunnen geven, maar stapvoets met de ander op weg gaan.
Niet jouw tempo opdringen, maar dat van de ander volgen.
Niet jouw antwoord geven, maar het de ander zelf laten vinden.
In het luisteren ervaart de ander dat je van hem of haar houdt.
Met alle onmacht, zoeken en tasten.
Wie durft te luisteren voelt niet de dwang om de ander te verlichten.
Maar begint te geloven dat het luisteren zelf al licht is.

Vanavond is de bingo avond. Er werd vol enthousiasme gespeeld en er waren prachtige prijzen te winnen. Deze waren door de vrijwilligers verzorgd. Iedereen had prijs en kon tevreden zijn mandje opzoeken.

Vrijdag 1 september

De dag begint weer met een zonnetje en het belooft weer een mooie dag te worden. Zeker voor mevrouw Vermeer die vandaag haar 82ste verjaardag viert. Bij binnenkomst in de zaal wordt zij luidkeels toegezongen.
’’s Morgens is er een beautysalon ingericht, zowel voor de dames als voor de heren. Door de dames van de verpleging waren de haartjes alvast gewassen, dus de rollers konden er zo in. Het was een gezellige drukte en het zag er fantastisch uit. Menig beautysalon zou hier jaloers op zijn. De dames werden mooi opgemaakt, lieten soms de nagels lakken en de handen verzorgen. Het resultaat mocht er zijn, men zag er piekfijn uit!
Na de lunch was er een bustocht mogelijk, het hing er van af of er belangstelling voor was. Nou dat was wel het geval!! Bijna iedereen wilde graag mee. Van de verwachte vermoeidheid is niets gebleken. De buschauffeur had een route bedacht door Limburg met als stopplaats Vaals, het drielandenpunt. Hier hebben we lekker op het terras gezeten en genoten van het uitzicht en het zonnetje, De Wilhelminatoren, van 53,5 meter hoog is door een aantal beklommen (met trap of lift) en boven was het uitzicht helemaal grandioos.
Mevr. Vermeer werd op haar verjaardag door 5 mannen op handen gedragen!
Bij thuiskomst ging iedereen zich opmaken voor het galadiner. De tafels waren fantastisch gedekt en iedereen zag er feestelijk uit.

Het volgende menu was klaargemaakt:
Kipcocktail
Brood met kruidenboter
******
Zalm filet in een kreeftensaus
Kipfilet in kruidenroomsaus
Bloemkoolmix of broccoli
Aardappelgratin
Peterselie krieltjes
Luxe gemengde salade bestaande uit cherrytomaatje, boontje, lente uitjes, peterselie
*******
Omelet Siberiën
Het diner was grandioos en het ijsdessert zorgde voor vuurwerk !

Ria las het volgende gedicht voor:
ZOMAAR EEN WEEK
Mijn hoofd vol van gedachten, soms wat onrustige nachten.
Een week van gezelligheid en pret, zelf nu eens in het zonnetje gezet.
Een woord, een gebaar, wat aandacht, soms even maar.
Ze denken aan me, sta niet alleen, veel mensen om mij heen.
Niemand is volmaakt, misschien weleens de verkeerde snaar geraakt.
We hebben gelachen, misschien ook wel gehuild, wat eenzaamheid voor aandacht verruild.
Straks zijn we weer thuis, komen dan, wellicht, in ons lege huis.
Maar herinneringen zitten in ons hart, dat verlicht de pijn, die smart.
Aan deze tijd weer eens terug denken, zal ons dan wat vreugde kunnen schenken.
En blijf benieuwd naar wat de dag je brengt, of hij je vreugde of verdriet schenkt.
Weet kniezen, pruilen helpt geen zier, maak er wat van, maak ondanks alles plezier.

Na het diner werden de tafels en stoelen weer klaargezet voor de presentatie die Leo had voorbereid. Hij vertoonde op groot scherm diverse beelden uit het nabije en wat verdere verleden. Komieken kwamen voorbij en ook modebeelden evenals ingrijpende gebeurtenissen zoals de watersnoodramp. Van alles kwam aan bod: de eerste wasmachines, Ard en Keessie, de eerste file en oude foto’s van plaatsen in het Westland.

Zaterdag 2 september

Het zit er weer bijna op. Op de laatste dag moeten we wat vroeger opstaan, want de reis naar huis is best lang. Het is een drukte van belang. Op tijd ontbijten, de bedden worden afgehaald en de koffers worden klaargezet. Van een groep mensen die bijna allemaal vreemden voor elkaar waren, zijn we in deze week een soort grote familie geworden. De week is voorbij gevlogen en wat hebben we het fijn gehad met elkaar met de hele week prachtig weer.