2e Rolstoelwandeling 27-07-2023

Bij de 2e rolstoelwandeling waren de weergoden ons niet best gestemd. Toch werd het een geslaagde wandeling.

27 juli 2023. Uitgerekend op deze dag regent het. Zonnebloem afdeling Schipluiden heeft een rolstoelwandeling uitgezet. Het adres is bij de organisatie bekend, de gasten mogen nog even gissen. 

Al vroeg gaat bij mij de telefoon. “Gaat het wel door met al die regen?”, is de vraag. Ik kan de vrijwilliger geruststellen. We hebben poncho’s niemand hoeft echt nat te worden. Wanneer ik echter van huis ga daalt er zo’n smerig miezerbuitje naar beneden. Zo’n buitje dat niet wordt weergegeven bij Buienrader maar die wel degelijk valt. Als één van de eerste ben ik op de verzamel/vertrekplek. Twee gasten hebben afgebeld, één een beetje grieperig de ander vanwege het weer. Die vanwege het weer heeft afgezegd krijgt een aanbod voor een autorit. Dat aanbod grijpt ze met beide handen aan. 

Wanneer iedereen er is, vertelt Hans Verheij wat de locatie zal zijn. De Abbestee. Niet iedereen is hiermee bekend toch staat de oude boerderij al vele jaren als markant punt op de T-splitsing aan de Tramkade. Boerderij Abbestee, die blijkens een jaartal in het metselwerk van de opkamer, in 1646 is gebouwd, heeft een karakteristieke stal aan het huis waar regelmatig workshops en soms een feestje worden gehouden. Dat wordt onze bezoeklocatie. Hemelsbreed is het niet ver van ons vertrekpunt. Toch, ik krijg de leiding van Hans, zouden we weleens flink nat kunnen worden. Bij droog weer lopen we een rondje, bij slecht weer wandelen we er direct naar toe. “Het ligt aan Aad”, zegt Hans, “dus bent u nat, dan kunt u hem daarop aanspreken.” 

Zo wandelen we met negen rolstoelen en een scootmobiel door Schipluiden. Door de kleine druppeltjes die vallen wordt men niet nat is mijn insteek. Men heeft een poncho, of plastic jasje aan dat moet goed komen. Onderweg maak ik de foto’s. We gaan buitenom, BM-singel af, Keenenburgweg, Agnes Croesinklaan, Paulus Bealeertslaan, over het fietspad richting Gemeentehuis. Onderweg maak ik wat foto’s. Als ik op mijn hurken wil gaan zitten om een foto te maken verlies ik mijn evenwicht en lig ik pardoes ondersteboven op het natte wegdek. Voor iedereen een hilarisch moment. Andermans leed is altijd het leukste. We wandelen rustig een stukje Tramkade af om bij Boer Piet het laantje in te schieten en af te dalen naar de boerderij. Maar voordat we naar beneden gaan nog even een foto maken.

In de boerderij hebben een aantal vrijwilligers van de Zonnebloem al gezorgd dat de koffie en thee heet is. Er staat een stukje kersen-monchoutaart op tafel. Met veel vrijwilligers heeft iedereen zo z’n/haar natje en droogje. De natte jassen worden over de stoel gehangen. Nog even is het wat passen en meten met de scootmobiel van Annemiek. Hij wil maar niet over het drempeltje heen. Wat we ook proberen. Boer Piet haalt een houten plaat en dan is ook Annemiek binnen. 

Er wordt vrolijk gepraat, al merk ik dat de gasten met een gehoorapparaat wat afhaken. Het is niet altijd goed te verstaan wat er in de groep wordt gedeeld. Één op één gaat het nog wel, maar grotere gezelschappen daar heeft men moeite mee. 

Wanneer iedereen aan de koffie/thee zit neemt Lida het woord. Ze vertelt iets over de Abbestee en bedankt Piet voor de ontvangst. Hij heeft voor deze bijeenkomst ook zijn oudste zus nog gevraagd. “’t Zijn Zonnebloemers”, heeft hij gezegd, “daar paste ze wel tussen.”

Er is gelegenheid om rond te kijken in de boerderij, de deuren staan open. Een historische keuken en woonkamer krijgen veel bekijks. Alles is nog uit de tand des tijds. De melktank staat al 30 jaar ongebruikt op de boenik. “Hij was moeilijk binnen te krijgen en nog veel moeilijker om ‘m te verwijderen”, geeft boer Piet aan.

Intussen heeft het vrijwilligersteam een glaasje ingeschonken, de zoutjes uitgepakt en de kaas en worst gesneden. Hier wordt gretig van genuttigd.

Wanneer de klok, van de nabij gelegen kerk, twaalf slagen heeft gegeven wordt het tijd om huiswaarts te gaan. “De kortste weg”, hoor ik iemand zeggen. Ik ben niet anders van plan, de regen klettert op de plastic beschermhoezen.

De terugweg gaat over de Tramkade en Singel. Bij de nieuwe wijnwinkel aan de Keenenburgweg wordt het hele verkeer even opgehouden. Men wil er wel binnenkijken. Een aantal auto’s wacht geduldig. Er ontstaat zelf een korte file op de Valbrug. Eenmaal aangesloten is het in één ruk terug naar Korpershoek. De groep splitst zich daar op, eenieder wordt netjes thuis gebracht. Een leuke wandeling in de regen is weer erg leuk verlopen.

En hoe is het nu met mij, vraagt u zich misschien af, na die natte val. Wel voor het vastleggen maakte Hans een zielige foto van een gevallen verslaggever/fotograaf. Maar weest niet ongerust, alles doet het nog. Alleen wat schaafwondjes.