Koor Fifty-Fifty

Zondag 15 februari gezellige Zonnebloemmiddag in “de Schakel”, m.m.v. koor Fifty-Fifty

Het was een drukte van jewelste in “de Schakel” er was namelijk deze middag ook een bingomiddag, maar gelukkig wisten de mensen ook de Zonnebloem te vinden om te genieten van een gezellige middag.

De stemming zat er gelijk al goed in, we begonnen met samenzang in canon nog wel het al oude lied van vader Jakob, de kelen waren dus gelijk gesmeerd om te zingen. Er was ook een wandellied waarbij de beentjes in beweging moesten.

Een frisse ochtendwandeling dat is mijn liefste wens en als ik dan mijn liedje zing ben ik de rijkste mens. Falderie, faldera, falderie , faldera ben ik de rijkste mens.

Ik trek mijn wandelschoenen aan, lach opgewekt en blij, 
ik weet niet waar ik heen zal gaan de wereld is van mij.
Falderie, faldera, falderie , faldera, de wereld is van mij.

Trek er op uit voor dag en dauw, de vrijheid tegemoet,
niets wat ik hier voor ruilen zou, het geeft mij levensmoed.
Falderie, faldera, falderie , faldera, het geeft mij levensmoed.

Zit u ooit in de narigheid, neem dan een kloek besluit
en trek er eens van tijd tot tijd al zingend er op uit.
Falderie, faldera, falderie , faldera, al zingend er op uit.

Het was gisteren Valentijnsdag daarom een medley van liefdesliedjes,
allemaal heel herkenbaar.
Af en toe meezingen en af en toe een lied met een traan.

Na de pauze had het koor zich gehuld in zeemanstenue, het zag er streperig uit.
Er werd menig zeemansliedje gezongen, o.a. ook de klok van Arnemuiden.
Er werd een vrijwilliger gezocht om de klok te luiden, maar niemand voelde zich geroepen om dit te doen. De dirigente koos toen maar iemand uit en Cor was de klos en mocht af en toe de klok luiden, hij mocht vooraan staan tussen de dames.

We mochten af en toe ook meedeinen en meebewegen.
De armen en handen moesten in beweging bij een prachtig lied;

Hoog is de zolder
Laag is de vloer
Mooi is het meisje
Maar lelijk is d’r moer (kont)

De dirigente praatte alles aan elkaar, dat deed ze op een fantastische en speelse wijze. Het koor werd begeleid door een accordeonist, ze werd door Rein de zus van Max van Praag genoemd, ze deed het ook goed hoor.
Het optreden van het koor Fifty-Fifty was een prachtig optreden waar iedereen
van genoten heeft en voor herhaling vatbaar is.

Rein bedankte het koor en als slot zongen we samen nog
“het kleine café aan de haven. Dit was een mooie afsluiting van deze middag.