Jubilarissen bij de afdeling
Op dinsdag 28 februari hield De Zonnebloem afdeling Uithoorn-Amstelhoek haar algemene ledenvergadering.
Uiteraard staan er op de agenda de gebruikelijke agendapunten, zoals financieel jaarverslag, begroting etc., maar een deel van de vergadering was ingeruimd om drie jubilarissen te huldigen.
Anneke Lebesque is al veertig jaar vrijwilligster en werd hiervoor gehuldigd. Tineke Beuse sprak aan het adres van Anneke zeer lovende woorden en haalde herinneringen op aan alles wat je in je ‘loopbaan´ als vrijwilligster allemaal hebt gedaan en beleefd. Je ging als vrijwilligster mee met de Zonnebloemboot en natuurlijk niet te vergeten je ging ook mee met de regiovakantieweken. Je deed veel bezoekwerk, waar je bv. met de gasten een stukje ging wandelen, een spelletje ging doen, een kaartje ging leggen, maar vooral was je voor de gasten een luisterend oor.
In de loop der jaren heb je veel loten verkocht wat goed was voor De Zonnebloem, maar ook goed voor onze afdeling. Je was en bent nog steeds een bezige bij en dat mag bij zo’n mijlpaal weleens naar voren worden gebracht. Je ging ook in moeilijker tijden niet bij de pakken neerzitten. Je pakte de draad steeds weer op. Een heel goede instelling voor een zonnebloemvrijwilligster.
Onze voorzitter Ellen Boeringa richtte het woord tot twee jubilarissen die tien jaar als vrijwilliger aan de afdeling zijn verbonden t.w. Jan Valentijn en Charles Bos.
Jan, toen ik hoorde dat jij tien jaar vrijwilliger was kon ik het bijna niet geloven. Ik dacht veel langer omdat je er altijd bij bent als er iets moet worden gedaan. Je inzet is onvermoeibaar. Ik noem de volgende activiteiten: het rondbrengen van Rikki pakketten, liefst een laadbak vol; felicitatiekaarten rondbrengen naar jarige vrijwilligers, rijden naar Avifauna, rijden naar Artis; het van huis halen van gasten voor evenementen en natuurlijk ook weer thuisbrengen. En natuurlijk niet te vergeten het begeleiden van gasten en het duwen van de rolstoel als dit nodig is.
Charles, jij keek er raar van op dat de secretaris je meedeelde dat je tien jaar vrijwilliger bij de afdeling was. Je had het gevoel dat dit al je hele leven een zonnebloemkind was. Die reactie is goed te begrijpen daar het bekend is dat je moeder in jouw jeugd al vrijwilliger was, dus het zonnebloemgevoel is je al met de paplepel ingegoten.
In die tien jaar ging je mee als chauffeur bij uitjes en natuurlijk niet te vergeten drie jaar penningmeester wat echt een hele baan is. Je relativeerde dit altijd met de opmerking “ach die paar uurtjes werk” maar de huidige penningmeester weet wel beter. Je vindt het maar niks om zoals nu in de belangstelling te staan, maar gelukkig ben je het ook niet uit de weg gegaan.
Na alle gesproken woorden werd door de voorzitter aan de jubilarissen nog de gebruikelijk oorkonde uitgereikt. De jubileumspeld van De Zonnebloem in respectievelijk goud en zilver werd door de voorzitter bij de jubilarissen opgespeld. Als laatste en natuurlijk niet onbelangrijk werd door de aanwezigen een toast uitgebracht op de jubilarissen.
