Verslag van de Zonnebloemvakantie 2023 naar Elsloo

De staf die deze vakantie voor ons heeft georganiseerd bestaat uit Jolanda, Karin, Petra en Truda. Op vrijdagmiddag 26 mei jl. was de kennismakingsmiddag in de Plataan in Zwaag.

Deze middag was speciaal voor de gasten en de vrijwilligers die dit jaar mee gaan. Tijdens de duidelijke uitleg van Karin werd verteld wat er van ons verwacht wordt én wat we mee moeten nemen. Ook werden de verschillende taken verdeeld zoals corvee, bardienst, drankenkaarten verkopen, verslagje schrijven, helpen bij het in- en uitstappen van de bus en meerdere taken. Deze middag konden we alvast een beetje kennismaken met elkaar. We gaan met 27 gasten en 20 vrijwilligers samen op vakantie naar Elsloo in Friesland.

Maandagmiddag 12 juni worden we om 12 uur verwacht bij de Plataan. Wij, de gasten & vrijwilligers & de chauffeurs, krijgen lekker koffie en een broodje.
Met een graadje of dertig vertrekken we met een grote touringcar vanuit Zwaag. Er gaat ook altijd een auto mee voor ritjes daar in de buurt. Wat zijn we blij dat John zo’n grote auto met aanhangwagen heeft. Want mensen, mensen, wat slepen we een spullen mee op vakantie. Het is echt even passen en meten maar rond één uur zijn we op weg naar Elsloo. Onze vakantie is begonnen! In de bus vertelt Karin het volgende; Zomer 1982 is het 32 graden. Het is lekker weer om te gaan zwemmen, om te wandelen en te genieten van de natuur. Zomer 2023 is het 32 graden. Alarm, crisis, code rood, hitteplan, insmeren, UV-index, schaduw en airco!!

Het hotel De Vrije Vogel staat aan de Kloosterweg in Elsloo. We worden gastvrij ontvangen door de eigenaren Johan, Annemieke en hun dochter Nienke. De Vrije Vogel was van oorsprong een boerderij en is door de ouders van Annemieke langzamerhand omgebouwd tot dit mooie hotel, wat speciaal ingericht is voor senioren en mensen met een lichamelijke beperking. Er is sinds dit jaar ook een prachtige wellness met spa, jacuzzi en sauna. Dit jaar bestaat het hotel 50 jaar!

Na de koffie met oranjekoek bedden opmaken voor onszelf en de gasten, daarna de koffers uitpakken. Onze gasten hebben even kunnen rusten en zich opfrissen waarna we naar het restaurant zijn gegaan voor een heerlijk dinerbuffet. Daarna voor de muzikale bingo naar de feestzaal. Hier werd door de drie dames van de Zonnebloem Spierdijk / Wogmeer; Leonie, Petra & Truda met hart en ziel gezongen en voorgedragen. Er worden allerlei attributen gebruikt tijdens het zingen van de fragmenten en er word door alle gasten enthousiast meegezongen. Het is echt een top-avond en iedereen gaat moe, voldaan én met een prijsje naar zijn kamer.

De spreuk van maandag is:
Neem de tijd, maar geef het ook aan anderen!

Dinsdag 13 juni beginnen we met een heerlijk ontbijtbuffet waarna we lekker naar buiten gaan. Heerlijk in het zonnetje of juist in de schaduw. Er wordt ook lekker gewandeld in het bos hierachter. Trots komt een van de gasten met een prachtig veldboeket aanlopen. Daar kunnen we deze dagen mooi van genieten.
De fotograaf maakt een mooie groepsfoto van ons aan de voorzijde van het hotel.
Na de lunch vertrekken we met de bus naar Ruinerwold voor een bezoek aan de museumboerderij “de Karstenhoeve”. We zitten daar met z’n allen in het grote deel aan tafels met pluchen kleedjes aan de koffie met cake. De groep wordt in tweeën gedeeld, de eerste groep gaat met Bart mee door de keuken, kelder en opkamer. De tweede groep blijft bij Hendrik-Jan op de deel zitten. Allebei de mannen vertellen van alles over de historie van de boerderij.
De familie Karsten was een rijke boerenfamilie die sinds het einde van de zeventiende eeuw op deze grote Saksische boerderij leefde. Het is inmiddels een rijk cultureel erfgoed, dat tot 2002 nog werd bewoond. In 2002 is er een stichting opgericht om deze prachtige plek te behouden voor rouwtjes, trouwtjes en rondleidingen.

We hebben allemaal bar genoten van ons bezoekje. Dit museumbezoek wordt ons geschonken door een meneer uit Hoorn, waarvoor onze hartelijke dank! Karin leest in de bus nog een leuk verhaal voor hoe het zou zijn om achterstevoren te leven, waar erg om werd gelachen. Bij ons hotel aangekomen staat er weer een heerlijk dinerbuffet voor ons klaar. Na het eten wordt er nog een leuk voordrachtje gedaan door een kwieke, bijna 94-jarige, dame over haar wandelstok en lichamelijke gesteldheid. Hierna hebben we gezellig spelletjes gedaan in de grote zaal en zelfs op het terras buiten wordt fanatiek gespeeld.
Via de app krijgen we van Bart, van de Karstenhoeve, een groot compliment voor onze omgang met de gasten. Dat is altijd fijn om te horen.
Oh ja, van een meneer uit Hoorn hebben alle vrijwilligers een grote doos bonbons van Bonbon-du-ton gekregen. Wat een verwennerij!

De spreuk van dinsdag is:
Je boekt vooruitgang, wanneer iedere fout een nieuwe is.

Woensdag 14 juni starten we weer met een uitgebreid ontbijtbuffet. Omdat maandag een beetje rommelig is gegaan zingen we nu ons welkomstlied wat speciaal op de Vrije Vogel slaat. Johan en Annemieke staan er trots naar te luisteren.
Het plan om naar Groningen te gaan is vanwege de warmte vervangen voor varen in Giethoorn. Deze tocht wordt ons geschonken door een anonieme donor.
De provincies Friesland, Drenthe en Overijssel komen hier bij elkaar. We rijden door mooie plaatsjes als Frederiksoord, waar het museum “De proefkolonie” staat, wat zeker de moeite waard is om te bezoeken volgens onze chauffeur.
Tijdens het varen vertelt kapitein Tom dat Giethoorn 800 jaar terug is ontstaan. De voorwaarde om hier te mogen wonen is dat men turf gaat steken, er heerste bittere armoede. De slootjes, die maar 1 meter diep zijn, zijn speciaal gegraven voor het transport van de turf. Het lage uitgegraven deel noemen ze WEER en de opgestapelde uitgestoken turf noemen ze RIBBEN. Vandaar de naam voor het natuurgebied De Weerribben, wat overigens nu aangegroeid is tegen natuurgebied De Wieden. Door het dorp loopt een wandel/fietspad van tien kilometer en er wonen nu ongeveer 2500 inwoners in Giethoorn.
Het is een heerlijke tocht door dit mooie dorp. In het daar tegenoverliggend restaurant genieten we van koffie met appeltaart. In de bus worden we, zoals bij iedere busrit, gecontroleerd door Carla of we allemaal onze gordel vast hebben want veiligheid gaat  natuurlijk voor alles. In de bus leest Karin nog een mooi verhaaltje voor over een toverspiegeltje waar hartelijk om wordt gelachen.
Thuis, in Elsloo aangekomen, lopen we langs een heerlijk Italiaans buffet. We groeien hier deze week allemaal zeker een paar kilo.
Na dit heerlijke diner komen Folkert en zijn dochter Mélanie voor ons zingen. Alle stoelen staan in een grote kring dus iedereen zit op de eerste rij. Er wordt volop meegezongen en zelfs gedanst. De derde mooie dag van deze reis.

De spreuk van woensdag is:
Het beste medicijn is drie keer per dag een complimentje

Donderdag 15 juni mogen we uitslapen, wel een kwartier!!! We houden een beautydag. Er staan voetbadjes, kappers-, manicure- en pedicurespullen klaar.
Ook wordt er lekker gewandeld, gebruik gemaakt van de wellness en gerelaxed in het zonnetje. We hebben van iedere vrijwilliger een jeugdfoto gevraagd, geplastificeerd en buiten opgehangen. De gasten mogen raden welke naam er bij de foto hoort, wat best nog wel een lastige klus is.
We worden voor het diner in onze mooiste kleren verwacht en wat is dat een prachtig gezicht, het is echt een galadiner. Daarna met z’n allen naar de feestzaal waar we de slotavond vieren. Marja krijgt een mooie pen met inscriptie omdat zij voor het vijfde jaar mee is als vrijwilligster. Daarna hebben we een avondvullend programma. Er wordt gezongen, voorgedragen en geplaybackt door gasten en vrijwilligers dat het een lieve lust is. In de pauze gaan alle vrijwilligers met hun jeugdfoto het rondje langs zodat iedereen meteen het antwoord van de foto quiz weet.

De spreuk van donderdag is:
Verander wat je niet kunt accepteren, accepteer wat je niet kunt veranderen

Vrijdag 16 juni is de laatste dag van deze oergezellige vakantie. De bedden worden afgehaald, de koffers gepakt en we gaan samen voor de laatste keer ontbijten. Stiekem hebben we allemaal weer zin om in ons eigen bed te slapen. In Zwaag aangekomen krijgen we nog lekker koffie en lekkere broodjes. Na het afscheidslied gaan we moe maar voldaan op huis aan.

De spreuk van vrijdag is:
Als je vandaag iemand zonder glimlach ziet, geef dan die van jou

We zijn deze vakantie enorm verwend door verschillende gulle gevers,
De afdeling Bobeldijk/Berkhout gaven een financiële bijdrage voor het gebak.
Afdeling Nibbixwoud sponsorde een bedrag voor de hapjes.
Afdeling Groot Hoorn sponsorde ook een mooi bedrag, net zoals Wognum/Zuidermeer.
De herinneringsmappen werden gesponsord door Petra, de Bingoprijzen door de afdeling Spierdijk/Wogmeer. Chris de Kaasman uit Spanbroek sponsorde de kaasblokjes en de koek werd gesponsord door Pé Knol van Corda.

We hebben deze vakantie ontzettend gelachen met elkaar, zie hieronder:

In de bus werd er het een en ander verteld door de buschauffeur, daarna zei een van de gasten: ,,Als u rechts kijkt, ziet u links niks” 

Bij de rondleiding in de boerderij van Ruinerswolde vertelt Hendrik-Jan dat het melk uit de uier van de koe komt, dat weten wij als westfriezen natuurlijk allemaal dus er werd door een van onze gasten heel droog gezegd: ,, dat docht ik ook” 

Bij het ontbijtbuffet staan we in een rij om wat lekkers uit te kiezen. Een van de vrouwelijke gasten gaat voor John staan en zegt met een knipoog; ,,dames gaan voor, stof voor de bezem” die ga ik onthouden ;-)

De volgende dag vertel ik dit tegen een andere gast, zij zei meteen; ,, laat mij maar bezem zijn hoor, dan ken ik lekker als laatste van elk feestje naar huis” 

Twee gasten liggen samen op een kamer. In de bus zei de een tegen de ander; ,, ik ben links doof en slaap op m’n rechterzij dus van mij ken je ‘m vannacht aankloten” 

Er was een gast mee die net een moeilijke tijd achter de rug heeft, ze zei maandagavond; ,, ik voel me zó thuis, het is alsof ik hier al een week ben.” 

Marga zegt; mag ik effe je dweiltje, ik pieste naast de pot… met koffie hoor, hahaha” 

Een echtpaar wat mee is als gast vertelt dat ze elkaar voor het eerst hebben ontmoet tijdens een Zonnebloemvakantie in Nijmegen. Ze waren daar allebei als vrijwilliger, wat fijn voor ze dat wij ze nu de aandacht mogen geven die ze zelf ook hebben gegeven. 

Aan een van de tafels hoorden we het volgende; ,, meid, ik ben toch errug benieuwd wie d’r op mijn begrafenis kommen.” 

In de ochtend halen de mannen nog even wat boodschappen, ,,nemen jullie ook even Camembert mee?”, werd er gevraagd. ,,Is de slijterij dan al zo vroeg open?”, vroeg Carla.

Och ja, als je op je kermisborrel per ongeluk een verkeerde groene fles geeft om te drinken en het blijkt achteraf olijfolie te zijn in plaats van zoete witte wijn is zo’n vergissing te begrijpen, hahaha. 

Na de boottocht had Karin L. het erg warm en ze was flink aan het wapperen met haar rok. Carla zag dat en moest lachen en hielp haar even mee met waaieren. 

Lana ging in de boot van links naar  rechts in de boot. Volgens John ging de boot meteen uit het lood. ,,Wàt, van die zestig killotjes van mij?” ,,Ja, die deden het nou net, haha” 

Wat is het koud hè? Koud? Weet je wanneer het koud is, als de ijsberen bij je aanbellen en vragen of ze bij je kachel mogen zitten, hahaha 

Een gast in de bus vertelde het volgende verhaal ,,Ik was eens met een bootreis mee, de muzikant in de foyer begon door het luide geklets van de gasten steeds luider te spelen. Waardoor iedereen nog harder begon te praten… ik werd er knettergek van…” ,, Dat is nog steeds te zien” zei haar gesprekspartner. 

De boottocht liep drie kwartier uit, dineren om zes uur en optreden om acht uur. Lukt dat allemaal wel? Ik zei:,, we laten het maar los, kunnen toch niet halverwege uit de boot stappen?’’ ,,Oh jawel hoor, het water is maar een meter diep. Dat red ik makkelijk met mijn 1.62m” 

Van de week hadden we een Italiaans buffet, een van de dames at vlinderpasta met polonaisesaus, hahaha 

Folkert begon zijn optreden met het lied van Ome Jan van Willeke Alberti. Gelijk werd er naar onze gast Jan gewezen en liep Folkert op hem af. ,,Oh, bent u ome Jan? Dan mag u vanavond betalen. Kunnen we nu alvast afrekenen?” Iedereen lag in een deuk. 

Een van de gasten heeft als klein kind bij Pierre Kartner op schoot gezeten, een liedje gezongen en kreeg van hem een groot compliment. Er werd direct geopperd dat ze op de bonte avond wel een stukje kon opvoeren, na vanavond weten we of dit is gebeurd. 

Woensdag was het complimentendag, tijdens een boswandeling geeft Lana  een eikel aan een van de gasten; ,,Je hoeft geen eikel te zijn om een eikel te ontvangen” Bulderend van het lachen nam de gast het aan.

Buiten werd het spel Jenga gespeeld. Een gast was wat weifelachtig bezig, zegt Petra; ,, je zitte maar te wippen” Slap van de lach liet ze de hele toren instorten. 

Bij de voorstellingsmiddag werd er aan Marga gevraagd of ze weer haar omdraaijurk mee zou nemen, ze had er namelijk zelf ook eentje gekocht. Op de slotavond maakten we er even een showtje ;-) 

Bij het slotdiner vertelde Johan, de eigenaar, dat dit het laatste avondmaal was. Heel adrem reageerde een gast; ,,Maar we vinden het niet erg als u zich vergist met tellen, want dan blijven we nog een dag langer, hoor”.

Wat is het mooi om te ontdekken dat we op maandagochtend nog zo goed als vreemden zijn en dat we vrijdagmiddag zo’n fijn Zonnebloem familiegevoel hebben met elkaar. Hartelijk dank allemaal!

Liefs van Truda