Verslag van de Zonnebloemvakantie 2024 naar Lunteren

De staf die deze vakantie voor ons heeft georganiseerd bestaat uit Jolanda, Karin, Petra en Truda. Op vrijdagmiddag 22 maart jl. was de kennismakingsmiddag in de Plataan in Zwaag.

Deze middag was speciaal voor de gasten en de vrijwilligers die dit jaar mee gaan. Tijdens de duidelijke uitleg van Karin werd verteld wat er van ons verwacht wordt én wat we mee moeten nemen. Ook werden de verschillende taken verdeeld zoals corvee, bardienst, drankenkaarten verkopen, verslagje schrijven, helpen bij het in- en uitstappen van de bus en meerdere taken. Deze middag konden we alvast een beetje kennismaken met elkaar. We gaan met 30 gasten en 24 vrijwilligers samen op vakantie naar Lunteren.

Maandagochtend 8 april worden we om 10 uur verwacht bij de Plataan. Wij, de gasten & vrijwilligers & onze chauffeurs, krijgen lekker koffie met een koek. Alle koffers worden voorzien van een kamernummer, zodat we ze daar direct naar de juiste kamer kunnen brengen. Oh ja, van Mary Leek kregen we vanuit het regiobestuur allemaal een lekker rolletje pepermunt mee voor onderweg.

Onze chauffeur Rick, (die trouwens errug lang is) had een super-de-luxe bus mee, waar je in groepjes van vier aan een tafel zat. Hierdoor waren er wat minder zitplaatsen maar dit probleem werd ondervangen door het rijden van Jack, mijn wederhelft, die hierdoor ook nog heel wat spullen in zijn bus kwijt kon. Als dank mocht Jack lekker met ons mee lunchen.  Nico reed met zijn eigen auto en aanhangwagen, zo reden we even na elf uur vanuit Zwaag naar Lunteren.

Tijdens de rit kregen we een appie van Karin dat de bus een stop zou maken bij het pompstation omdat er een gast graag een liedje wilde zingen. Deze gast zat helemaal achterin en de microfoon zit voorin bij de chauffeur. Er werden briefjes uitgedeeld en het was mooi om te zien hoe zij haar best deed om de sfeer er in te krijgen. Rick bracht ons veilig en wel naar ons vakantieverblijf. In Lunteren aangekomen rijden we over een spoorlijn. Deze treinbaan wordt ,,het kippenlijntje” genoemd en is honderd jaar terug aangelegd en loopt van Ede naar Barneveld. Daar zijn heel wat kippetjes en eieren over vervoerd.

Groepshotel Het Bosgoed staat aan de Molenweg 49 in Lunteren, het is een prachtig vijfsterrenhotel wat speciaal is ingericht voor senioren en voor mensen met een lichamelijke beperking. We worden gastvrij ontvangen en zitten rond één uur aan een heerlijk lunchbuffet. In de voortuin stonden onze tulpenbollen, die we vorig jaar oktober hadden gegeven, volop in bloei.

Daarna de koffers uitpakken en wie wil gaat even rusten. Om half vier genieten we lekker buiten van koffie met koninkies, nadat de vrijwilligers samen het welkomstlied hebben gezongen. Het is heerlijk weer dus sommige gasten gaan aan de wandel en de rest zit gezellig op het terras. Het diner is echt heerlijk en het menu staat op een mooie kaart bij ons bord vermeld. De menukaarten van deze week zijn gemaakt door onze Karin en Els Bakker, het zijn ware kunststukjes. Iedereen neemt ze graag mee naar huis. De Zonnebloemmeiden van Spierdijk, Petra & Truda, verzorgen die avond een muzikale bingo. Iedereen gaat moe, voldaan én met een prijsje naar zijn kamer.

 De spreuk van maandag is:

Het is tijd om rustig aan te doen, als je er geen tijd voor hebt.

Dinsdag 9 april staat er een uitgebreid ontbijtbuffet voor ons klaar.

De fotograaf komt rond half elf en maakt een groepsfoto van ons allemaal op het terras. Daarna zijn we lekker aan het kletsen, koffie aan het drinken, een stukje aan het wandelen en dus gewoon gezellig samen.  We hebben van iedere vrijwilliger een jeugdfoto gevraagd, geplastificeerd en in het hotel opgehangen. De gasten mogen raden welke naam er bij de foto hoort, wat best nog wel een lastige klus is. Maar gelukkig kregen de gasten  hier tot donderdag de tijd voor. Er wordt gezellig overlegd én goed naar onze snoeten gekeken, het blijft altijd een lastig klusje. Na het lunchbuffet zijn we in groepjes naar Lunteren gewandeld. Een aantal van ons volgden de tegelroute van Lunteren, dan zocht je overal in het dorp naar prachtige wandtegels aan de hand van een routebeschrijving. Uiteraard werd er hier en daar een terrasje aangedaan en we konden hierna de terugreis weer aan. Er waren nog een paar dames op zoek naar een nieuw kleedje, van dat slenteren werden ze toch wel moe. Nico was de reddende engel en pikte ze aan het eind van de middag op. Nieuwsgierig vroegen de thuisblijvers of het wat lukte met het kleedje, maar dat zouden we op de bonte avond wel zien, hahaha. In de avond hielden we een gezellige spelletjesavond, alle groepjes zaten gezellig te kaarten, te rummikuppen, te skip-bo-en of lekker in de luie stoel te lezen. Al met al weer een heel geslaagde dag.

 De spreuk van dinsdag is:

Maak van je droom een plan, en van je twijfel ik kan.

Woensdag 10 april starten we weer met een uitgebreid ontbijtbuffet. Rond half elf kwam buschauffeur René ons ophalen om naar Garderen te gaan. We werden daar opgewacht door schrijver Joris Pennenvreugd. Hij vertelde dat het thema van de zandsculpturen dit jaar BOEKEN was. Joris begon met een gedicht uit eigen hand:

Hij keek al uren in de boom, Maar dat had weinig zin,

Hij zei: ik kijk de kat er uit, Maar de kat zat er niet in!

Joris nam ons mee naar een zaal waar we een zeer uitgebreide lunch kregen voorgeschoteld. (Je zou bijna een doggy-bag vragen) Na een toiletbezoek begon onze wandeltocht langs alle sculpturen. Er had laatst een artikel over de Enkhuizer almanak in de krant gestaan, dus die moest op de foto. Ook zagen we een van de 52 kunstenaars aan het werk. Wat een precies en geduldig werk is dit, echt magnifiek. Tot slot kregen we allemaal nog drinken op het terras en werd het tijd om terug naar Lunteren te gaan. In de bus werden we nog getrakteerd door Ton, die had heerlijke chocola voor ons meegenomen. We gingen nog even lekker buiten op het terras van het hotel zitten tot het tijd was voor weer een heerlijk diner. Wat zijn we verwend deze dagen en wat zullen we gegroeid zijn.

In de avond kwam Folkert Eisinga voor ons zingen. Normaal treedt hij op met zijn dochter, maar zij was helaas verhinderd. Gelukkig vond hij Janny Laan en Tiny Burtner bereid om een liedje mee te zingen en werd er door de rest zoveel mogelijk meegezongen. De voetjes gingen weer lekker van de vloer. Deze avond inclusief de heerlijke hapjes waren gesponsord door een anonieme sponsor die de zonnebloem een warm hart toedraagt. Dit was de derde mooie dag van deze reis. 

De spreuk van woensdag is:

Als je in de put zit, doe dan gelijk een wens.

Donderdag 11 april mochten we uitslapen, wel een kwartier!!! We hielden vandaag een beautydag. Er stonden voetenbadjes, kappers-, manicure- en pedicurespullen klaar. Wat werd er allemaal gedaan? Voetreflexbehandelingen, spieren in nek en schouders gemasseerd, hoofdmassages, voetenmassages, wellness, gezichtsmaskers opgebracht, nagels gelakt, haren gekruld en geföhnd.

Dit allemaal onder het genot van koffie en thee, dus er was niets meer te wensen. Zo waren alle vrijwilligers hard in touw voor onze gasten. Daarnaast was er ruimte om te wandelen, om de fotoquiz af te maken of spelletjes te doen. Het was een heerlijke verwendag.

We werden allemaal in onze mooiste kleding verwacht aan het feestelijke slotdiner en werden om acht uur weer in de zaal verwacht voor onze zogenaamde bonte avond.

Er waren gelukkig genoeg stukjes aangedragen zodat we een mooi avondvullend programma hadden.

Ook hadden we dit jaar twee jubilarissen mee. Marian krijgt een mooie pen met inscriptie omdat zij voor het vijfde jaar mee was als vrijwilligster. Liesbeth was voor de dertiende keer mee en ontving daarvoor een mooi bronzen beeldje.

In de pauze werd de uitslag van de fotoquiz bekend gemaakt. Alle vrijwilligers gingen met hun eigen jeugdfoto het rondje langs zodat iedereen meteen het antwoord van de fotoquiz weet. 

De spreuk van donderdag is:

Vroeger waren we jong en mooi, nu zijn we alleen nog maar mooi.

Vrijdag 12 april was de laatste dag van deze oergezellige vakantie. De koffers werden gepakt en we gingen samen voor de laatste keer ontbijten. Stiekem hadden we allemaal weer zin om in ons eigen bed te slapen. In Zwaag aangekomen kregen we nog lekker koffie en lekkere broodjes. Tineke van het regiobestuur bedankte de vrijwilligers voor hun inzet. Na het afscheidslied gingen we moe maar voldaan op huis aan.

De spreuk van vrijdag is:

Geef wat je kunt, neem wat je nodig hebt.

We zijn deze vakantie enorm verwend door verschillende gulle gevers,

De herinneringsmappen werden gesponsord door het regiobestuur.

We hebben een mooi bedrag ontvangen van afdeling Hoogkarspel, Obdam/Hensbroek, Spanbroek, Wognum/Zuidermeer, Nibbixwoud, Ans Vriend en een anonieme sponsor. Hiervoor hebben we lekker Koninkjes gekocht voor de maandagmiddag. Ook is dit geld gebruikt voor de lunch en drinken in Garderen bij de zandsculpturen.

De Bingoprijzen zijn gesponsord door de afdeling Spierdijk/Wogmeer. Chris de kaasman sponsorde de kaasblokjes en Pé Knol sponsorde de heerlijke koeken.

We hebben deze vakantie ontzettend gelachen met elkaar, zie hieronder:

Een dame was haar horloge vergeten en greep goed mis, in Lunteren op zoek naar een vervangend exemplaar. Laat ze nou voor acht euro een prachtig klokkie vinden mét twee jaar garantie. Blijd als blik natuurlijk, de vrijwilligster merkte nog op; bij mij kost het batterijtje vervangen al zes euro

 Karin bedenkt tijdens ons bezoek in Lunteren dat ze haar “oude” broek is vergeten, die draagt ze tijdens de voetenmassage op donderdag en die komt altijd onder de massageolie te zitten. Over de straat hangt een lijn met allemaal spijkerbroeken, kijk, Karin, daar hangen ze

Er fietst een jongedame met een minirokje langs en er staat een behoorlijke wind, zegt een van de gasten; Meid, het vliegt zo d’r kruis in, ze mag wel uitkijken voor een blaasontsteking. 

Ik heb nooit boter op m’n brood, ik ben droog 

We hebben het over nieuwe kleding kopen met de gasten, zegt een gast; meid, ik ben 6 cm krompen en dat zit nou allemaal hiero en ze grijpt naar haar heupen 

Een dame die mee is heet al dik tachtig jaar Annie, ze zegt; noem mij maar Anja, ik vind dat zo’n mooie naam! Dus zo proberen we haar steeds te noemen, waarop ze steeds hartelijk lacht 

We hebben mooie gesprekken met onze gasten, ze hebben vaak al heel wat meegemaakt. Zegt een van onze gasten; ik zoek een man voor de leuke dingen, samen naar het strand en dat ik na de avondkoffie tegen hem kan zeggen. Dankjewel, het was een leuke dag! 

Twee gasten hoor ik tegen de anderen aan tafel zeggen; wij jauwen tegen elkaar of zullen ze bedoelen wij jou-wen? 

Wat zijn uw hobby’s?

Ik hou van klaverjassen maar alleen met drie vrouwen, nou dat was gelukt hoor!

 Schik bij de wellness:

Met de bediening van de knoppen ging het niet helemaal goed. Ik zie het al, Bram moet nog leren drukken

Er was reservebadgoed aanwezig, een badpak werd gepast maar was veel te klein: Oe jee, je zien me poes.. Geeft niks, Bram heb toch z’n ogen dicht

Ik ben benieuwd of mijn weegschaal doorslaat als ik straks thuis ben, ik eet hier véél meer dan thuis

We hebben het over Facebook, dat we op die manier wat groepsfoto’s willen gebruiken om jongeren te stimuleren om als vrijwilliger mee te gaan. Zegt een dame: ik heb gister een foto gemaakt van allemaal vrouwen met blote benen, die maar niet op Facebook zetten, denk

We hebben supermoderne gasten mee dit jaar, de ene heeft getatoeëerde oogleden, de andere een smartphone waarop ze echt van alles bijhoudt. Effe kijken of ik nog mail heb en ze swiped ervaren over haar horloge, hahaha

Er is een dame aan het oefenen op de piano en probeert erbij te zingen, haar stem werkt niet helemaal mee. Ik lijk wel een kraai, zegt ze lachend

In de bus ging de gordel niet soepel dicht, dus de vrijwilliger was even aan het wroeten. Zegt de gast; Oh joh, m’n portemonnee zit ertussen

Na de soep in Garderen dacht iemand nog aan het gebed, wordt er gezegd: Nou, dat is al meegekookt hoor

 Een van onze gasten moest zó nodig naar de wc, dat zij per ongeluk de verkeerde gang in liep en dus de verkeerde kamer. Na het plassen ontdekte ze dat pas, oh jee ik zit verkeerd want ik heb geen elektrische tandenborstel

Een gast vertelde dat z’n zwager vroeger, toen je nog rookwerk op tafel had staan voor de visite, bij het weggaan nog ff gauw twee sigaren bij ‘m stak. Ik heb er wel ff voor gezorgd dat ze stik raakte vanzelf

Kunt alle liedjes meezingen, vroeg een vrijwilliger aan een gast? Meid, als je je mond gewoon beweeg denken ze allemaal dat je meezing. Dat doe ik in de kerk ook altijd

Ik drink gien drank hoor, zegt haar vriendin dat ze toch een advocaatje had genomen. Wordt er geantwoord; Ja, ientje maar 

Met de feestavond op woensdag is iedereen aan het dansen. Een van de gasten was lekker in de weer en ze had een dikke trui, roept ze ineens; Wie zet hier de verwarming ook zo hoog

Petra gaat na het dansen met een gast in de rolstoel vlakbij de box van de zanger zitten. Petra zegt; ’t is hier niet zo lekker denk, om te zitten? Zegt haar gast; geeft niet hoor, ik ben toch doo 

Tijdens een van de avonden moest een gast zo erg lachen dat ze het niet droog kon houden en dan bedoelen we niet de tranen van het lachen, hahaha

Het buffet ziet er iedere keer zo uitnodigend uit dat je met té veel eten naar je tafel loopt. Ene dame zat lekker te smikkelen en te kletsen terwijl ze onderhand haar banaan uit de schil had gehaald. Nadat haar bord bijna leeg was, lag de banaan daar nog… zou ik ‘m weer in z’n jassie kennen doen?

Een van de vrijwilligsters was op het einde van de beautyochtend zo lekker een aantal vrijwilligers aan het masseren dat iemand gekscherend vroeg; u wilt volgend jaar zeker ook mee als vrijwilligster

Ton wilde ergens gaan zitten, toen zei iemand; Nee, nee, deze stoel is van mij. Ton gaat rechtop staan en zegt; deze stoel heb je nog niet afgerekend toch? Iedereen aan de tafel moest lachen en Ton ging weer zitten.