“Je bent er even lekker uit en je bent weer onder de mensen.”

Interview mevrouw Ria van Wijngaarden

Mevrouw is via een kennis bij de Zonnebloem terecht gekomen. In eerste instantie had ze een heel verkeerd beeld bij de Zonnebloem waarvoor ze zich te jong voelde, maar nu heeft ze er spijt van dat ze niet eerder contact heeft gezocht.

Toen haar man nog leefde (hij is 4 jaar geleden overleden) gingen ze samen ieder weekend op pad door heel Nederland lekker in een hotelletje. Maar nu zit ze voornamelijk thuis.

Mevrouw was, voordat ze met de Zonnebloem meeging, wel mee geweest met dagtochten van een busmaatschappij. Dit viel haar echter heel erg tegen. Er werd daar geen rekening gehouden met haar beperking (beperkte longfunctie). Er werd niet geholpen met instappen en na het instappen moest ze nog de halve bus door. Er was geen stroom om haar zuurstofapparaat op aan te sluiten en tot overmaat van ramp werden ze op een andere plaats afgezet dan waar ze waren opgehaald. Dit betekende dat één dame totaal de weg kwijt was en mevrouw Van Wijngaarden moest een eind lopen naar haar auto. Dat was voor haar de druppel.

Mevrouw heeft drie kinderen. Een dochter met een eigen bedrijf in Hoofddorp, een zoon die in de muziek werkt en dus andere slaap/waakritmes heeft en een zoon in Amerika. Al met al ziet ze haar kinderen dus niet vaak en is ze veel alleen.  Ze prijst zich gelukkig met hele lieve en zorgzame buren om haar heen maar er zijn dagen dat ze geen mens spreekt. Op mijn vraag wat de uitstapjes van en met de Zonnebloem voor haar betekenen was ze heel duidelijk. “Je bent er even lekker uit en je bent weer onder de mensen.” Zo is mevrouw mee geweest naar Kijkduin. “Het was heerlijk! Als Scheveningse trekt het strand en de zee natuurlijk enorm en het was echt zo lang geleden dat ik het zand aan mijn voeten had gevoeld, laat staan de zee!” Door de speciale rolstoelen met grote banden was het mogelijk de gasten tot aan de kustlijn te rijden. En daarnaast was mevrouw ook heerlijk met haar begeleider over de boulevard gereden. Wat haar ook ontzettend heeft getroffen was het feit dat haar begeleider met haar de winkeltjes wilde bekijken. “Even lekker shoppen”. Het werd zelfs mogelijk gemaakt om de winkels binnen te gaan; dat had zij niet voor mogelijk gehouden maar haar begeleider van die dag schoof gewoon de rekken opzij zodat ze er door konden. Ze heeft een blouse en een jasje gekocht. “Toen ik thuis was heb ik een potje zitten janken. Niet van verdriet maar van blijdschap. Het was zo overweldigend allemaal.”

Onlangs is mevrouw mee geweest naar het Gemeentemuseum in Den Haag. Binnenkort gaat ze met de Zonnebloem een dagje mee naar Delft en ze kijkt nu al uit naar het uitstapje naar Scheveningen in september.