Bevrijdingslunch met bekroonde film over oorlog in Venlo en Blerick.

Met volle aandacht keken zowel gasten als vrijwilligers van Zonnebloem afdeling Zôn Bliërick naar beelden van vernieling, diep verdriet en honger, maar ook wederopbouw en vieren van de bevrijding.

In de Ark was het lekker warm op deze nog frisse lentemorgen van woensdag 3 mei. De beamer projecteerde de titel van de film al op het scherm en alle gasten zaten er klaar voor.
Tijd voor het openingswoord door Miep onze voorzitter. Ze heette iedereen hartelijk welkom en hoopte dat we het allemaal een mooie film zouden vinden. Diverse van onze gasten zullen zelf nog herinneringen hebben aan de 2e Wereldoorlog en de periode direct daarna. In de huidige tijd kunnen we ons de ontberingen van toen nauwelijks voorstellen, laat staan of we het hadden kunnen doorstaan. Gedachten gaan uit naar wat er op dit moment in de Oekraïne en andere plekken op aarde gebeurt.

Geert herinnerde iedereen eraan dat ondanks de mooie gedachten en beloften kort na de oorlog, er sindsdien nog geen enkel moment echt vrede is geweest op de wereld. Verder vroeg hij aandacht voor het feit dat we naar een bekroonde film gaan kijken. Op het Limburgs Film Festival is deze namelijk verkozen tot beste amateurfilm van Limburg. Huub Smets heeft daar meerdere jaren aan gewerkt en krijgt daar van de hele zaal dan ook een welverdiend applaus voor. Dagblad De Limburger heeft er in een mooi artikel aandacht aan besteed.

Zodra de film start wordt het meteen stil, want we zitten allemaal geboeid naar de beelden te kijken. Het zijn aangrijpende beelden van oorlogsgeweld, enorme vernieling en leed, van deskundig commentaar voorzien door meneer Smets. Af en toe klinkt er een geluid van herkenning.

Maar meteen na de bevrijding herkenden de geëvacueerde inwoners bij terugkeer in Blerick en Venlo hun woonplaats niet meer. Meer dan 800 woningen waren volledig verwoest, nog meer waren onherstelbaar beschadigd en daar bovenop waren ook meer dan 500 inwoners omgekomen. Er moest enorm veel puin geruimd worden voordat er aan de wederopbouw begonnen kon worden. Gelukkig eindigt de film met beelden van de eerste bevrijdingsfeesten.

Dat maakt de overgang naar het luchtigere deel van deze dag een stuk makkelijker. Na nogmaals een meer dan verdiend applaus voor Huub Smets schuiven we aan voor een smakelijke lunch. Daar hebben Tiny en de andere dames wel voor gezorgd, waarbij wordt afgetrapt met een overheerlijke tomatensoep 'a la Ine'. Daarna komen de broodjes aan de beurt en wordt er door de gasten druk bijgepraat. De beelden die we eerder gezien hebben komen ook veelvuldig ter sprake.

Omdat we iets eerder klaar zijn dan gepland moet er gewacht worden op de taxibusjes. Het lentezonnetje doet ondertussen goed zijn werk, dus wordt er buiten een kringetje gemaakt om daar volop gebruik van te maken.

Zo komt er een einde aan wederom een zeer gewaardeerde activiteit van Zôn Bliërick. Met Dodenherdenking en Bevrijdingsdag voor de boeg zijn we ons opnieuw bewust van het belang van herdenken, maar ook het vieren van onze vrijheid.