De uitslag van de Zonnebloem loterij is bekend.
Kijk snel of je in de prijzen bent gevallen!
Naar de uitslagOptreden Willeke Alberti
Honderdveertig aandachtige bezoekers bevolken de zaal. Allemaal gasten van De Zonnebloem, uit Zutphen, Voorst, Vorden, Hengelo en omgeving.
Samen zijn is samen zingen met Willeke Alberti
Muziek Bron: Het Contact.
ZUTPHEN - Het uur vliegt voorbij, het is intens. Minstens tweeëndertig liedjes zingt ze, Willeke Alberti, gehuld in een stralend, roze-oranje gewaad. “Maar ik heb er een lange broek onder, kijk maar. Koud buiten vandaag.” Ze vermaakt het publiek in de Zutphense Buitensociëteit donderdagmiddag van de eerste tot de laatste minuut. “Vóláre, ooh ooh!”
Door Sander Grootendorst
Honderdveertig aandachtige bezoekers bevolken de zaal. Allemaal gasten van De Zonnebloem, uit Zutphen, Voorst, Vorden, Hengelo en omgeving. Met dank aan de Willeke Alberti Foundation en de Postcode Loterij. “We hadden ons ingeschreven voor een kortingsvoucher, en die hebben we gewonnen”, zegt Zonnebloem-vrijwilligster Marian Kuiken voorafgaand aan het concert, terwijl iedereen in spanning zit te wachten op de opkomst van La Willeke en haar hondstrouwe begeleidingsband. “Ik wil niet met zo’n apparaat optreden, het moeten echte muzikanten zijn.”
Stante pede zet ze een medley in, die een kleine vijftig minuten zal duren. Wel steeds onderbroken als ze zich richt tot het publiek. “Gezellig is het hè? We hebben allemaal ongeveer dezelfde leeftijd. Daarom doe ik dit nog zo graag. Ik kan niet zonder jullie.” Het eerste deel bestaat uit liedjes – meestal één couplet en het refrein – van “mensen die er niet meer zijn”. Als ze om verzoeknummers vraagt en iemand roept “Telkens weer!”, zegt ze: “Dat is een lied van mij, maar… ik bén er nog.” Waarna ze op Sammy van Ramses Shaffey overgaat.
Tal van andere zangers en zangeressen komen muzikaal voorbij, Willeke heeft de meesten persoonlijk gekend: van Tante Leen tot Mary Servaes (“de Zangeres Zonder Naam, wat heb ik gelachen met die vrouw”), van Eddy Christiani tot Tom Manders alias Dorus: diens Twee motten doen Willeke terugverlangen naar het beroemde revue-café Saint-Germain-des-Prés aan het Rembrandtplein, Dorus’ thuishaven.
