Vakantieweek Mechelen

Vakantieweek Zonnebloem Regio Haarlemmermeer Van 9 t/m 14 oktober 2017, Locatie: De Heerenhof te Mechelen (Limburg)

Maandag 9 oktober verzamelen we rond 9 uur bij SV Hoofddorp.  Daar staat de koffie en thee  al klaar. De gasten druppelen binnen, vol verwachting van wat de week gaat brengen.
Alie, onze “oppermoeder” , doet een welkomstwoordje en koppelt de gasten aan hun vrijwilliger. De kennismaking begint!

Een prachtige grote bus staat klaar, met Fred als onze geweldige buschauffeur voor deze week, die naar later blijkt , onze groep in zijn hart heeft gesloten!  Rond half 11 vertrekken we richting Mechelen. De sfeer is goed en voor de lunchstop in Soerendonk worden er al gezellig Nederlandse liedjes gezongen in de bus! Gelukkig gaat Nel, die samen met Carla de organisatie  van het eten en drinken op zich nam, met de snoeptrommel rond.  Ruud vond het al weer te lang duren voordat hij wat te snoepen kreeg! 

Na de heerlijke lunch, waar de eerste kroket wordt verorberd ( er volgen er nog vele!) , reizen we verder naar onze bestemming.  Fred vertelt ons dat we over een uurtje al  aan de koffie met vlaai zitten in de Heerenhof… we moeten er  u nog niet aan denken. Hij zegt: “zie het maar als je dagelijkse fruithapje!” Haha!

Daar aangekomen is iedereen natuurlijk nieuwsgierig naar zijn of haar slaapplekje: wat een prachtige ruime kamers en wat een mooie locatie! We worden gastvrij ontvangen en het zal ons deze week nergens aan ontbreken.  Het eten en drinken is fantastisch, alles kan en de dames van de Heerenhof staan altijd voor ons klaar!

De menukaart voorspelt ons veel lekkers, elke avond een nieuwe afvaardiging uit de Haarlemmermeer die de menukaarten heeft gemaakt. Wat ziet dat er feestelijk uit! En na het eten worden de eerste kaartspelletjes al gelegd, de puzzel van 1000 stukjes wordt opgestart en de gesprekken verdiepen zich. Wat een gezelligheid!

Dinsdag na een uitgebreid ontbijt , vertrekken we rustig aan naar Mondo Verde in Landgraaf.  Een prachtig park met schitterende wereldtuinen, dierenpark en attracties. We zien een witte tijger, witte leeuwen, een overdekte kas met de mooiste vogels en reptielen en gelukkig krijgen we er een lunch en later op de dag koffie met gebak! Het weer is goed, het zonnetje schijnt. We genieten van het buiten zijn. Hier wordt onze groepsfoto  gemaakt, die iedereen aan het einde van de vakantie mee naar huis krijgt. De mannen vrijwilligers worden een beetje baldadig en klimmen op een beeld wat in de fontein staat. Je neemt ze mee, maar oh oh…

Dinsdagavond vermaken we ons bij de Bingo, waar iedereen aan het eind van het spel met een prijsje naar zijn kamer verdwijnt.  Er wordt een borreltje geschonken, een spelletje gedaan maar zoals meneer Henzen zegt: een ieder verdwijnt met de uitdrukking “oogjes dicht en snaveltjes toe”

Woensdag na een heerlijk ontbijt met een croissantje en een eitje, staat Vaals op het programma. Daar bezoeken we het Drielandenpunt.  Op 1 dag in Nederland, België en Duitsland geweest J. 

In de middag, na weer een lunch met kroket, rijden we met de bus door het Limburgse heuvellandschap en vertelt een gids ons uitgebreid en geanimeerd over de omgeving.  Heel interessant allemaal en wat is het hier toch mooi!! Het zonnetje schijnt en dat maakt de heuvels nog groener.

Deze avond komt Tim voor ons zingen. Iedereen zit verwachtingsvol en voldaan van het weer heerlijke diner in de zaal. Hij begint met het prachtige “Halleluja” en tussen zijn liedjes door vertelt hij over zijn jeugd, en hoe hij tot zingen kwam. Gevoelig en melodieus zingt hij meerdere nummers en als hij een lied over de liefde zingt, krijgen een aantal dames een witte roos. Rode blosjes verschijnen op de wangen.

Tussendoor krijgen we nog een optreden van de Silvera’s , Ellen en Paula,  met hun vertolking van “twee reebruine ogen” waarbij de grote bruine ogen op hun billen zijn te zien. De tranen van het lachen biggelen over onze wangen. Later komen er twee pastoors, Ellen en Willem, optreden over het luiden van hun klokkenspel  en dan houden velen het niet meer droog!
Een dansje word gedaan en we eindigen met een gezellige polonaise. Wat wordt er genoten door iedereen!

Donderdag gaat de reis naar Maastricht, van waaruit we een 4 sluizentocht gaan varen. Een prachtig zonnetje begeleid ons en we kunnen dus ook heerlijk op het dek zitten. Als de lift voor de rolstoelen het even begeeft is er natuurlijk grote hilariteit en maken we ook daarover weer grapjes. Er wordt wat afgelachen. Maar er zijn ook serieuze, waardevolle  gesprekken. De aandacht doet een ieder goed.

Vrijdag werd naar ieders wens vrij ingevuld. In de ochtend was er de gelegenheid om te knutselen of te handwerken onder het genot van een lekker kopje koffie. Daarnaast opende de schoonheidssalon haar deuren voor een massage, een kappersbeurt, een nagellakje of een prachtige make-up. 

Omdat de mannen daar over het algemeen niet zo van houden zijn zij een lekker stuk gaan lopen door het dorp Mechelen, een toeristisch gebied, veel hotels en een plaatselijke kroeg waar zij  s’middags een “excursie” hadden.  Met een bierwalm om hen heen kwamen ze terug, nog een gelukje dat ze de Heerenhof terug konden vinden  ( afstand 50 meter..)

De laatste avond stond in het teken van het afscheidsdiner: prachtig gedekte tafels, iedereen mooi aangekleed en opgetut, wijntje stond klaar en fantastisch lekker eten. Tussendoor werd over elke vrijwilliger en elke gast een kort gedichtje/ verhaaltje vertelt. Wat hebben we veel beleefd deze week! Onze gasten schrijven in ons schrift hoe dankbaar ze zijn, hoeveel ze genieten, hoe fijn het is om zo’n week even op te laden, en hoe goed de afleiding, zorg en aandacht hen doet.

Gedurende de week wordt regelmatig gesproken over het feit dat dit de laatste regionale vakantie is en hoe jammer dat is. Verdrietig bedenken we hoe onze gasten dit zullen gaan missen. Wat de toekomst daaromtrent brengt is nog onduidelijk, maar het stemt ons soms wel wat somber.

Zaterdagochtend is het weer gelukt: iedereen aan de ontbijttafel, koffers gepakt en gereed om te vertrekken. Wat hebben onze mannen gesjouwt, met koffers en rolstoelen: chapeau! In de bus terug wordt er nog steeds rustig gekeuveld. Hoe komt het toch dat we nog steeds niet uitgepraat zijn?! 

Als we Bornholm, onze uitstapplaats, naderen , beseffen we dat aan alles een eind komt. De week bracht ons gezelligheid, lekker eten, mooie uitjes, ontspanning, nieuwe contacten en bovenal verwondering!

Verwondering, omdat zoveel verschillende mensen bij elkaar in staat zijn om het zo goed met elkaar te hebben. Hoe bijzonder is dat!! 

door Ellen Fokker