Clifford

De mediawereld gaat vaak uit van het 'ideale plaatje'...

Vanaf het moment dat ik wakker word tot ik weer ga slapen, ben ik bezig met hoe ik van A naar B kom.

Open rug

Ik ben geboren met een open rug. Hierdoor heb ik nooit kunnen lopen en zit ik sinds mijn vierde in een rolstoel. Als kind werd ik niet anders behandeld. Ik zat op een speciale school voor kinderen met beperkingen, dus ik was niet anders dan de rest. Pas toen ik naar het MBO ging, werd ik ermee geconfronteerd dat mijn lichamelijke beperking voor anderen een probleem vormde. Ik was de enige met een beperking op deze school. Medestudenten wisten niet hoe ze met mij om moesten gaan. Op die leeftijd is dat moeilijk. Vandaag de dag werk ik als acteur en model. Ook dit brengt uitdagingen met zich mee. De mediawereld gaat nog vaak uit van het ‘ideale plaatje’ en daar past een rolstoel niet in.

Van A naar B

Veel openbare gelegenheden in Nederland zijn gebouwd zonder dat er nagedacht is over mensen met beperkingen. Vanaf het moment dat ik wakker word tot ik weer ga slapen, ben ik bezig met hoe ik van A naar B kom. Vroeger was ik spontaner en zag ik ter plekke wel of ik ergens naar binnen kon of niet. Maar om teleurstellingen te voorkomen doe ik tegenwoordig altijd voorwerk zodat ik weet of en hoe ik een plek binnenkom. Ik check of er een invalidentoilet is en of er geen hoge drempels of trappen bij de ingang zijn.

Onwetendheid

Wanneer mensen mij opmerken, zie ik hun gedrag letterlijk veranderen. Mensen zeggen dat ze mij zielig vinden, ze gaan mij heel overdreven helpen, gaan op hun hurken zitten om met mij te praten of verheffen hun stem alsof ik doof ben. Inmiddels neem ik dit niet meer persoonlijk. Ik weet dat dit gedrag voortkomt uit onwetendheid. Ik zie het nu juist als een kans om mensen bewust te maken. Hoe vet is het dat ik alleen al met mijn aanwezigheid op openbare plekken, mensen laat realiseren dat wij rolstoelgebruikers niet de hele dag thuiszitten? Wij zijn niet zielig en ook wij trekken er graag op uit.

Mijn roeping

Ik zie het als mijn roeping om mensen te confronteren met hun vooroordelen en hun horizon te verbreden. Hiermee probeer ik onwetendheid tegen te gaan. Zo geef ik workshops aan kinderen over mijn ervaringen met het leven in een rolstoel. Ik wil ze meegeven dat ik ondanks mijn beperking ook gewoon mens ben als ieder ander. Daarnaast ben ik bezig met het opzetten van een platform om een betere samenleving te creëren voor de toekomstige kinderen met een lichamelijke beperking. Via dit platform zet ik mijn ervaringen positief in om deze kinderen te inspireren: als ik iets kan, kunnen zij dit ook.

Taboe doorbreken

Om een betere toekomst te creëren voor kinderen met een beperking, moeten beperkingen beter bespreekbaar gemaakt worden in de samenleving. Vaak hangt er nog een taboe omheen wat leidt tot onbegrip en onwetendheid. Daarom vind ik het belangrijk om op deze manier mijn verhaal te delen. Ook wij mensen met beperkingen mogen gezien en gehoord worden. Door onze ervaringen bespreekbaar te maken, worden we beter begrepen. Pas wanneer er begrip is, kan er verandering gecreëerd worden.