Glenn

Mensen gaan vaak uit van wat ik allemaal niet kan...

Ik vind het bijzonder dat ik een eye-opener voor anderen kan zijn.

TAR-syndroom

Ik ben geboren met het TAR-syndroom. Hierdoor heb ik geen armen en kan ik niet lopen. Al mijn hele leven zit ik in een rolstoel. Daarnaast heb ik minder bloedplaatjes waardoor ik een langzaam helingsproces heb. Het duurt bijvoorbeeld lang voordat mijn blauwe plekken genezen.

Als kind had ik weinig last van mijn beperking. Mijn ouders hebben er hard voor gevochten om mij op een reguliere school te krijgen. Hier heb ik geleerd dat er altijd creatieve oplossingen zijn om mee te kunnen doen. Wanneer ik met mijn vriendjes voetbalde, deden we bijvoorbeeld eerst een normaal potje en daarna een potje zit-voetbal.

OV

Wanneer ik eropuit trek, houd ik rekening met trappen en drempels. Met name reizen met het OV vraagt voorbereiding. Hoeveel overstappen zijn er en is er reisassistentie mogelijk? Hoe vaak ik wel niet op een station ben aangekomen waar de lift ineens kapot was. Dan moet ik weer naar huis. Dat is erg frustrerend. Iedereen heeft toch het recht te reizen met het OV?

Vooroordelen

Mensen gaan vaak uit van wat ik allemaal niet kan. Als ik mijn hulp aanbied krijg ik terug “Dat hoeft niet, dat vind ik zielig voor je.” Op een festival krijg ik van vreemden te horen dat ze respect voor me hebben omdat ik daar ben. Als dit 30 keer per dag gebeurt, heb je geen zin meer om hier constant tegenin te gaan. Ik heb geleerd om het los te laten. Maar sommige dingen raken mij wel. Ik was laatst uit eten in een restaurant toen een vrouw gebukt naast mij met een kinderachtige stem vroeg of mijn toetje lekker was. Of een vreemde man die tegen mij zegt dat God mij van mijn ziekte kan redden. Dan heb ik echt een moment voor mezelf nodig om dit te verwerken. De vooroordelen op het gebied van de liefde zijn het grootst. Men heeft het idee dat ik een relatie moet hebben met iemand die ook een beperking heeft. Of ze weten niet hoe ze met mij om moeten gaan en wijzen mij meteen af.

Mezelf bewijzen

Toen ik als stagiair terechtkwam bij mijn huidige werkgever, werkte ik keihard om te laten zien wat ik allemaal kan. Inmiddels heb ik een goede band met mijn collega’s. Als ik op kantoor aankom, helpen zij mij automatisch met mijn tas uitpakken. Daarnaast heb ik een eigen mediabedrijf en maak ik video’s. Iedere keer als ik potentiële klanten spreek, moet ik mezelf bewijzen. Het kost mij meer moeite om aan klussen te komen. Maar het geeft mij ook energie omdat ik bijdraag aan de bewustwording van anderen over ondernemers met een beperking.

Oordeel niet

Ik zou willen dat iedereen in de samenleving wat meer naar elkaar omkijkt. Als mensen mij zien, gaan ze ervan uit dat ik ook mentaal beperkt ben. Pas als ze de moeite nemen om een gesprek aan te gaan, realiseren ze zich dat dit niet het geval is. Oordeel minder snel en handel niet vanuit je aannames. Vraag hoe je anderen kunt helpen. Dit geldt niet alleen voor mensen met een lichamelijke beperking, maar voor iedereen. Zo maken we de samenleving wat fijner voor ons allemaal.