Louis

Ik heb vaak het gevoel dat rolstoelgebruikers niet welkom zijn...

Ik dacht, als ik nog één jaar aan mijn bed gekluisterd ben, stap ik liever uit het leven.

Darmkanker

Ik heb drie keer darmkanker gehad. Door de vele bestraling kreeg ik tien jaar geleden een dwarslaesie en kwam ik in een rolstoel terecht. Het was een lang en zwaar ziekbed. Als gevolg van de bestraling, werd mijn huid enorm dun en ontstonden overal op mijn lichaam wonden. Ik kwam vijf jaar lang mijn bed niet uit.

Na vele operaties, stapte ik bijna naar de huisarts om met het leven te stoppen. Maar door goede thuiszorg en de zorg van mijn vrouw, zijn mijn wonden gelukkig genezen. Voor mij brak toen het moment aan om volledig voor het leven te gaan. Ik ben dankbaar voor het leven en geniet van iedere dag die mij gegeven wordt.

Naar binnen of niet

Mijn vrouw en ik trekken er vooral in de zomermaanden op uit. In de winter is dit lastiger omdat ik niet overal zomaar binnenkom om te schuilen voor een regenbui. De meeste winkels hebben drempels voor de deur of te smalle deuropeningen. Als ik ergens niet naar binnen kan, dan keer ik maar weer om. Het is niet anders. Toen ik net in een rolstoel belandde, ging ik mijn stad Nijmegen helemaal langs om te kijken waar ik allemaal wel en niet naar binnen kan. Nu heb ik een goed overzicht van horeca en winkels waar ik makkelijk kom.

Bewust

Toegankelijkheid wordt vooral gevormd door de mate waarin mensen zich bewust zijn van het feit dat ook mensen in een rolstoel eropuit trekken. Zo was ik vorig jaar naar een concert van KISS. Hier werd ik goed geholpen door de organisatie van de concertlocatie. Ook reageerden mensen normaal toen ik een biertje bestelde. Ze zijn erop ingesteld dat rolstoelgebruikers welkom zijn. Maar in een standaard kroeg in Nijmegen is deze bewustwording er (nog) niet. Zuchtende obers die de tafels niet willen verschuiven zodat ik er langs kan. Of zonder wat te zeggen mijn bestelling op tafel zetten, terwijl andere klanten wel normaal aangesproken worden.

Mee kunnen doen

Ik heb vaak het gevoel dat rolstoelgebruikers niet welkom zijn. Als ik op het terras zit, zijn er altijd ogen op mij gericht. Ik hoor mensen denken “Wat doet híj hier.” En tijdens de Nijmeegse 4Daagse, wanneer het erg druk is in de stad, vinden mensen dat ik beter thuis kan blijven vanwege mijn rolstoel. Ik heb vier wielen in plaats van twee voeten op de grond, maar ik heb toch net zoveel recht om eropuit te trekken als iemand anders? Wij rolstoelgebruikers willen ook gewoon mee kunnen doen.

Luisteren

Ik zou graag willen dat er meer geluisterd wordt naar mensen met een beperking. Zo zullen alleen al meer oprijplaten voor de deuren van winkels en horeca Nederland toegankelijker maken. Daarnaast hoop ik op meer bewustwording in de samenleving. Je hoeft je niet ongemakkelijk te voelen bij mensen in een rolstoel. Als je niet weet hoe je het beste met mijn rolstoel kunt omgaan, vraag het dan alsjeblieft gewoon! Probeer je eens te verplaatsen in de ander. Eigenlijk zou iedereen een dag in een rolstoel moeten zitten om te ervaren hoe het is om minder mobiel te zijn en alles vanaf een andere hoogte te moeten doen. Dan begrijp je hoe wij ons voelen.