Wandelen is leuk als je het samen doet
Samen wandelen, gezellig kletsen, genieten van de mooie natuur en afsluiten met een terrasje. Dat zijn de ingrediënten van Wandelclub ‘Walk, Roll & Go’ van de Zonnebloem Loosduinen. Elke maand gaan ze samen aan de wandel. In het bos, de stad of het strand. Wil en Trees kijken er elke keer weer enorm naar uit.
Verzamelpunt van de groep is landgoed Ockenburgh, een 350 jaar oud beschermd natuurgebied tussen Loosduinen, Kijkduin en Den Haag. Een idyllische plek waar je je ver weg waant van de drukte van de stad. Het heeft een fijne combinatie van bos, park en het heeft nog iets unieks: een eigen Hyacintenbos. Want in het voorjaar kleuren duizenden wilde hyacinten een deel van het bos blauw en wit. Ook bereik je vanaf Ockenburgh in een mum van tijd het strand. Een plek waar de leden van de wandelclub maar wat graag vertoeven, zeker op een zomerse dag als vandaag.
Natuurschoon
De deelnemers en vrijwilligers van Wandelclub Walk, Roll & Go treffen elkaar bij brasserie Ock op het landgoed Ockenburgh, te midden van al het natuurschoon. Iedereen is uitgelaten door het weerzien. Terwijl de drankjes worden besteld, wordt er volop bijgepraat. Wil Vrijman is deelnemer van het eerste uur en mist als het even kan geen wandeling. “Ik ben zo blij dat deze club er is”, glimlacht ze. “Het is heerlijk om samen te wandelen. Je ziet eens andere dingen. En het is heel gezellig onder elkaar.” Trees Langeveld knikt. “Ik kan zelf moeilijk de deur uit, dus ik kijk hier echt naar uit. We hebben zo’n leuk contact onderling. En Herman maakt er elke keer weer iets leuks van en weet onderweg ook van alles te vertellen over dingen die we zien.”Wandelclub
Wandelclub Walk, Roll & Go is een idee van Herman Spies. Toen hij 2,5 jaar geleden met pensioen ging, klopte hij aan bij de plaatselijke Zonnebloem. “Ik kom uit het onderwijs en werk graag met groepen. Mensen met elkaar in contact brengen, enthousiasmeren. Dat wilde ik graag doen bij de Zonnebloem.” Hij opperde het idee van een wandelclub, waarna via een enquête werd gepeild of hier animo voor was. “Er haakten steeds meer mensen aan. Op dit moment zijn we met zo’n 10 vrijwilligers en 10 deelnemers. Mensen die zelf niet bij het vertrekpunt kunnen komen haal en breng ik. Ik neem dan leenrolstoelen mee. Het is geweldig om te zien hoe mensen ervan genieten om er samen uit te zijn.”Vriendschap
Zodra de uitnodiging voor de nieuwe wandeling in de bus valt, telt Wil de dagen af. “Herman maakt altijd foto’s van ons onderweg en die zet hij dan op de uitnodiging voor de volgende wandeling. Zo leuk!” Voor Wil is de wandelclub heel fijn, want zelf wandelen doet ze niet gauw. “Ik heb wel een scootmobiel, maar die gebruik ik om ergens te komen. Naar het ziekenhuis of bij iemand op bezoek. Ik vind het niet gezellig alleen. Wandelen is leuk als je het samen doet.” Trees kijkt Cocky even aan. “Dat vind ik ook. Cocky duwt mij meestal. We kunnen heel goed met elkaar opschieten. Ik kijk niet alleen uit naar de wandeling, maar evengoed naar haar gezelschap. Het is met de hele groep echt gezellig. Het is als een grote vriendschap die we hebben met elkaar.”Bijzondere bouwstijlen
Iedereen is op tijd op het verzamelpunt en wandeltocht gaat beginnen. De keuze is deze keer unaniem op het strand gevallen. Herman: “Als het windstil is en je hebt een lekker zonnetje, dan is het strand natuurlijk heerlijk. Al maken we ook diverse andere tochten. Laatst hebben we gewandeld door een hele nieuwe wijk in Den Haag.” Trees’ gezicht licht op. “Dat was ook zo leuk. Al die huizen bekijken, met die bijzondere bouwstijlen. Dat maken we toch maar mooi mee, denk ik dan.” Wil knikt. “Je ziet een keer iets heel anders, dat is leuk.” De dames vinden het allebei knap hoe Herman elke keer weer verrast met een plan. “Hij bedenkt steeds weer wat nieuws”, zegt Wil. “En als het regent”, vult Trees aan, “dan gaan we naar een tuincentrum om wat rond te snuffelen en gezellig wat te drinken.”De zee roept
De wandeling over het landgoed is al een belevenis op zich, zo mooi is het er. “Heerlijk dit”, zegt Wil, “ik hou zo van wandelen door het bos. In het voorjaar is het hier ook prachtig als alle rododendrons bloeien en een deel van het landgoed wordt omgetoverd in een Hyacintenbos.” Nu roept de zee. Wil geniet van de zon op haar gezicht. “Als geboren Loosduinse ben ik opgegroeid op steenworpafstand van de zee. De zee trekt mij altijd. Soms heeft Herman een wandeling bedacht, maar dan roepen we met z’n allen dat we naar het strand willen. Dat doen we dan ook. Hij heeft volop ideeën, maar laat altijd ruimte voor onze inbreng.”Strandtent
Iedereen geniet van de wandeling door de duinen. Eenmaal aan zee strijken ze neer bij een strandtent. “Heerlijk om naar de zee te kijken”, zegt Wil. “De spelende kinderen, de golven, ik kan daar zo van genieten.” “Van mij mag het van een maandelijkse wandeling wel een tweewekelijkse of zelfs wekelijkse wandeling worden”, grapt Trees. Wil schiet in de lach. “Haha, daar teken ik ook voor.”Ook zin om te wandelen? Informeer eens bij de afdeling bij jou in de buurt. Hebben ze nog geen wandelactiviteiten gepland? Geef dan vooral aan dat je dat leuk zou vinden. En vraag ook eens aan je bezoekvrijwilliger of hij of zij samen wil wandelen. In het hele land organiseren afdelingen allerlei leuke uitstapjes. Vind hier een afdeling bij jou in de buurt.