Weer even grinniken als pubers - Fily en Zita op vakantie met de Zonnebloem

Na drie kwartier stadswandelen in Zutphen is de stadsgids nog niet half de Walburgiskerk om. “Ze hebben denk ik een gids gezocht speciaal voor onze doelgroep”, grapt vrijwilliger Marloes (56). Deelnemers Fily (51) en Zita (47) liggen in een deuk. De toon voor het mediorenuitje is gezet.

Het is zaterdagochtend en nog fris buiten. Toch loopt Zutphen al vol. Niet vreemd, want de Hanzestad is een groot openluchtmuseum. Een dag eerder arriveerden Marloes (foto, rechts), Fily (midden) en Zita (links) in hun aangepaste vakantiehuis in Harfsen, een dorpje naast Zutphen. Het was nog best een ritje, vanuit Sint-Michielsgestel, waar ze alledrie wonen en waar ook hun Zonnebloemafdeling is.

Getipt over mediorengroep

Beide deelnemers kwamen zo’n drie jaar geleden bij de mediorenafdeling in Sint-Michielsgestel. “Ik kende de Zonnebloem alleen van oudere mensen”, bevestigt Fily een veelgehoord misverstand over de Zonnebloem. “Mijn moeder zat al bij de Zonnebloem en haar vrijwilliger vertelde mij dat ze bezig waren met een mediorengroep. Ik heb er geen seconde spijt van gehad, want het gezelschap is erg fijn.” Dat beaamt Zita: “Het is leuk om met leeftijdsgenoten te zijn.”

Avontuurlijke wandeling

Heel Zutphen ligt schots en scheef, maar de kwieke Zita redt zich prima met haar rollator. “Al zijn al die losse keien gaan pretje”, zegt ze. Gelukkig heeft Zita flink wat wandelervaring: “Drie keer per week loop ik anderhalf uur. Als ik dat niet doe, dan ga ik snel bergafwaarts en word ik een kasplantje.” Vijf jaar geleden werd bij Zita de diagnose ADCA gesteld, een ernstige, progressieve hersenziekte.

Tweede reis met Marloes

Ook Fily beweegt zich soepel door de stad. “Bij het oversteken en als het zo druk is als hier, kost dat wel veel energie”, legt ze uit. “Ik heb het Dandy Walker syndroom, een aangeboren afwijking van de kleine hersenen.” Marloes is de vaste vrijwilliger van Fily. Vorig jaar zijn de twee samen een weekendje naar Arnhem geweest. “Dat was de eerste keer dat jij in een hotel sliep”, geeft Marloes aan. “Heel bijzonder”, glundert Fily.

De tekst gaat verder onder de foto

Onmisbaar in het programma: taart

Nadat de drie dames samen met de stadsgids - die zelfs over iedere muur waar hij voorbij loopt nog een verhaal heeft - nog een paar straatjes en een prachtig hofje hebben bekeken, is het tijd voor koffie. “En taart!”, lacht Marloes. “Ik ben aan het lijnen, maar doe toch maar een stuk appeltaart met slagroom”, knipoogt Zita. 

Zij rollen positief het leven door

Aan tafel is het al snel tijd voor het serieuzere gesprek. Zita: “Er veranderde een hoop in mijn leven toen ik mijn diagnose kreeg. Ik moest mijn rijbewijs inleveren, met een rollator lopen, kon niet zomaar meer op vakantie … Inmiddels heb ik er vrede mee. Ik ben nuchter en sta positief in het leven. Dat helpt een hoop, hoor.” Ook Fily treedt het leven tegemoet met het lach, ondanks de tegenslagen die er op haar pad komen: “Een keer in zoveel tijd val ik. Vroeger was dat vallen en opstaan, maar twee jaar geleden ben ik een keer lelijk ten val gekomen. Dan is het tijd voor zo’n rollator. Dat heb ik maar te accepteren.”

Begin van meer tripjes?

De mediorengroep uit Sint-Michielsgestel bestaat uit dertien deelnemers en twaalf vrijwilligers. “Het streven is om aan iedere deelnemer een vrijwilliger te koppelen”, vertelt Marloes. “Bij ons staat het bezoekwerk op één en activiteiten op twee. Dit weekendje weg in Harfsen en Zutphen is het eerste dat we organiseren, maar het smaakt zeker naar meer!” Dat kunnen Fily en Zita beamen: “We slapen met zijn tweetjes op een kamer en lagen gisterenavond in bed te grinniken als twee pubers. Het is net schoolreisje, haha.”

Ingescheept als vrijwilliger bij de Zonnebloem 

Toen Marloes vier jaar geleden haar baan kwijtraakte, hoefde ze niet lang te twijfelen om vrijwilliger van de Zonnebloem te worden: “Ik wilde ooit mee met het Zonnebloemschip. Binnen een maand was die droom al verwezenlijkt.” En toen ze in het dorp een andere vrijwilliger tegenkwam, ging het balletje rollen en werd Marloes ook vrijwilliger, bestuurder en lid van de activiteitencommissie bij de mediorengroep. “Tja, ik haal er zoveel lol uit en geniet zo van al die blije gezichten van de deelnemers, dus kom maar door.”

Dat is echt vakantie

Als de koffie en taart op zijn, is het tijd om Zutphen weer in te trekken. Op zoek naar de rest van de groep, waarvan een deel het Bakkerij Museum bezocht en een deel aan het winkelen is. “En vanavond hebben we wéér taart op het menu staan”, glundert Marloes. Zita kijkt enigszins verschrikt: “Daar gaat mijn dieet …” Maar hé, het is vakantie!