‘De enige secretaris in Nederland die geen potlood vast kan houden’

In ‘Gezichten van de Zonnebloem’ maak je kennis met mensen die op een bijzondere manier betrokken zijn bij de Zonnebloem. Vrijwilligers, deelnemers, donateurs en medewerkers: zij dragen allemaal bij aan ons belangrijke werk voor mensen met een lichamelijke beperking. 

In deze aflevering Herman Koopman, de niet-schrijvende secretaris van afdeling Borculo-Haarlo. Ondanks zijn eigen beperking zet hij zich met volle overtuiging in voor andere mensen met een lichamelijke beperking. “Ik ben de enige secretaris in Nederland die geen potlood vast kan houden”, zegt hij met enige zelfspot.

Spreken is goud

Ook al heeft Herman geen handfunctie, hij werkt toch alle notulen van de vergadering van zijn Zonnebloemafdeling uit. Dat doet hij met een digitaal spraakherkenningsprogramma dat hij gebruikt om zijn teksten in te spreken. “Vervolgens wordt dat in een keurig tekstbestand omgezet. Hoe meer ik het programma gebruik, hoe beter het mijn stem en intonatie leert kennen”, legt Herman uit. Om daar tevreden aan toe te voegen: “De teksten zijn inmiddels aardig foutloos.”

Actieve vrijwilliger

“Na jaren donateur van de Zonnebloem te zijn geweest, werd ik vijf jaar geleden gevraagd om secretaris te worden bij onze afdeling”, vertelt Herman, die zeer actief is als vrijwilliger. “Zo’n rol vervulde ik al voor de humanitaire kringloop in Borculo, naast mijn voorlichtingswerk op basisscholen vanuit Gehandicapten Platform Berkelland. Ik neem de bijeenkomsten op en werk ze vervolgens uit door met een koptelefoon de notulen in te spreken in het spraakherkenningsprogramma. Fijn dat ik op deze manier iets bij kan dragen aan onze prachtige, zeer actieve afdeling.”

'Zo belangrijk dat we dit doen'

Herman gaat graag mee met de activiteiten van zijn afdeling. “Bij de jaarlijkse boottocht ben ik altijd present”, zegt hij met een glimlach. “En elke laatste zondag van de maand organiseren we een drukbezochte brunch. Daar laat ik me ook zien als vertegenwoordiger van het bestuur.” De persoonlijke aandacht die de vrijwilligers van afdeling Borculo-Haarlo aan de Zonnebloemdeelnemers geven, raakt Herman telkens weer. “De dankbare reacties die je krijgt na een activiteit doen je telkens weer beseffen: het is zo belangrijk dat we dit doen. Of het nu een middag is met live pianomuziek, een boottocht met 120 mensen of een prachtige toneelvoorstelling; we hebben een prachtig activiteitenboekje!”

Steun van de Zonnebloem

Zijn vrijwilligerswerk als secretaris bij de Zonnebloem hoopt Herman nog wel even voort te kunnen zetten. Ondanks zijn auto-immuunziekte. “Mijn eigen lichaam maakt me ziek”, verklaart hij. “Maar geen enkele professor kan me precies vertellen waarom. Stress kan een reden zijn, maar waarschijnlijk at ik verkeerde zalm in Ierland.” Gelukkig voor Herman vindt hij veel steun in zijn vrouw en de mensen die hem verzorgen. “En natuurlijk de deelnemers en medevrijwilligers van de Zonnebloem!”, voegt hij daar meteen aan toe.