'In het Kröller-Müller Museum voelde ik me een ster'

‘U moet mee hoor, mevrouw Martensen, u bent de gangmaker.’ Zonder Bep Martensen is een bijeenkomst van Zonnebloemafdeling Breda-Belcrum-Linie-Doornbos niet compleet. Ze is al jaren een graag geziene gast en houdt dat met alle plezier zo. Vanwege de gezelligheid, de vrijwilligers die haar in alles steunen en de dagjes uit naar plaatsen waar ze anders niet zou komen. Waaronder het Kröller-Müller Museum, dat haar ontzettend verrast heeft.

Bep is een geboren Haarlemse maar woont alweer 61 jaar in Breda, net zolang als dat ze met haar man Henk getrouwd is. In het begin was die overgang van een tienkoppig Haarlems gezin naar een Bredaas huishouden pittig. Maar het wende snel. “Ik sluit me nogal makkelijk aan en houd van gezelligheid.”

Zelf op pad gaan is lastig

Die gezelligheid moet je meestal wel zelf opzoeken. En dat is wat lastiger sinds Bep problemen heeft met haar evenwichtsorgaan. “Het ging een jaar wat beter, maar toen ik viel was mijn evenwicht definitief ontregeld. Ik moet nu altijd een rollator gebruiken, ook binnen. En soms zelfs een rolstoel. Daardoor is zelf op pad gaan met het openbaar vervoer of de taxi lastig. Instappen lukt me alleen met hulp.” 

De tekst gaat verder onder de foto

Bep Martensen (tweede van rechts) in het Kröller-Müller Museum

Maar gelukkig is daar vrijwilliger Ans Leijs met wie Bep al jarenlang een goede band heeft. “Als we met de Zonnebloem ergens heen gaan rijdt ze mij, bijvoorbeeld als ik eens per maand naar mijn vaste vrijdagavondbingo ga. Maar ook als ik ergens heen wil en geen van mijn twee dochters me kan brengen. Dan zegt ze: ‘Ik heb tijd voor je.’”

Dansen met rollator

Wat staat er in haar top 3 van leukste dagjes weg met de Zonnebloem? “Ik houd van muziek, dus het optreden van Corry Konings en de rondleiding in het orgelmuseum staan hoog op het lijstje. Als ik muziek hoor, dans ik. Ondanks mijn rollator. Want ik voel me nog jong en scherp van geest, ik word steevast jonger dan mijn 86 jaar geschat. Misschien wel doordat ik graag puzzel en de krant van voor tot achter lees. Dat mijn benen niet meer willen, doet daar niets aan af.”

Museum Plus Bus

Net als de muzikale hoogtepunten was ook het bezoek aan het Kröller-Müller Museum een groot succes, wat Bep betreft. “We gingen met de Museum Plus Bus, waarin een lift zit zodat je ook met een rollator of rolstoel kunt instappen. Al gebruikte ik liever de trap, met wat hulp.” Voorzichtig lachend: “Ik wil graag alles proberen, ik doe de dingen liever zelf.” En het ging. “Vorig jaar zijn we met deze bus naar het Openluchtmuseum geweest en dat bracht me helemaal terug in de tijd dat ik als 12-jarige met mijn broertjes naar het museum ging. Maar naar het Kröller-Müller was ik nog nooit geweest.” De prachtige combinatie van een zonnige tuin vol bloeiend groen en een indrukwekkende kunstcollectie verraste Bep.

Paparazzi 

“De dag begon al goed, want we zagen onderweg vanuit de Museum Plus Bus een jong hertje. Zo bijzonder! En toen we na aankomst en een lekkere kop koffie een rondleiding kregen, was ik echt onder de indruk van de gids. Zij vertelde zeer boeiend over de collectie schilderijen, waarvan ik er een aantal herkende uit het Haarlemse Frans Hals Museum waar ik vroeger vaak kwam. Ik vond het extra leuk dat er een fotograaf mee was, die steeds onverwacht opdook om beelden te schieten van ons. Ik voelde me echt een ster.”

Een dagje weg

Wat is voor Bep het allerbelangrijkste op zo’n dagje uit? Daar kan ze kort in zijn. “Ik praat graag, maakt niet uit met wie.” Dat straalt ze ook uit, want ze zit nooit alleen. Grinnikend: “Als iemand vraagt ‘mag ik hier zitten?’, zeg ik altijd ‘je zit op je eigen billen.’” Bep heeft maar één voorwaarde. “Over ziekte wil ik niet praten. We zijn een gezellig dagje weg, ik vertel je veel liever een bak.” Wat is dan haar beste bak? Met een knipoog: “Jaaaa, dat vertel ik je nog wel een keer.”

Heb je een lichamelijke beperking en wil je ook eropuit met de Zonnebloem? Meld je aan als deelnemer.