Mystery guest

Een dagje uit op wielen kan zomaar een hele opgave zijn. Daarom bezoeken testteams voor ons project Onbeperkt Eropuit verschillende vrijetijdslocaties. Met hun tips kan de toegankelijkheid worden verbeterd. Ondertussen is al een groot aantal locaties bezocht en zijn de eerste aanpassingen doorgevoerd. Mystery guest Chantal Beurskens vertelt over haar ervaringen.

“Belangrijk werk dat nog lang niet klaar is”, noemt ze de krachtenbundeling tussen de Zonnebloem, testteams en vrijetijdslocaties om een toegankelijker Nederland een stapje dichterbij te brengen. De Brabantse zit in een elektrische rolstoel. Ze bezocht voor Onbeperkt Eropuit Het Rijksmuseum en Het Concertgebouw in Amsterdam. En dat was nog niet zo makkelijk. “Met een boekwerk onder de arm met wat ik allemaal moest doen, ging ik op pad. Het lijkt een leuk uitje, maar een mystery guestbezoek is ook hard werken.” Chantal test bijvoorbeeld of de invalidentoiletten van de locaties van alle gemakken zijn voorzien en of ze zich er zelfstandig kan redden. Dat blijkt nog niet overal het geval. Chantal: “Op veel plekken waar al aanpassingen zijn gedaan, heb ik nog steeds hulp nodig van een begeleider. Zo was er bij Het Rijksmuseum een apart paviljoen met rolstoelingang. Hartstikke mooi, maar om die te laten openen, moet je via de reguliere ingang, inclusief trappen, een medewerker waarschuwen. Ik vind het juist belangrijk dat ik onafhankelijk van een begeleider een uitje kan ondernemen. Net zoals iedereen dat kan!”

Ervaringsdeskundige

Chantal neemt het niemand kwalijk. Ze onderstreept het belang van het project en is blij dat zoveel locaties kritisch kijken naar hun toegankelijkheid. “Voordat ik in een rolstoel belandde, dacht ik ook ‘lopend’. Men gaat er vaak van uit dat een locatie goed is aangepast. Of ze hebben zelf een rondje in de rolstoel gemaakt. Maar dat is toch heel anders. Het is belangrijk dat de situatie bekeken wordt door iemand die niet uit de stoel kan komen. Daarom is dit project zo belangrijk. Je komt obstakels tegen die je als ‘lopende’ niet ziet. Zo zijn er soms invalidentoiletten waar geen stang op de deur zit. Als ik de deur achter me wil dichttrekken, moet ik manoeuvreren met de rolstoel en omhoog komen om te reiken naar de klink. Of schoonmakers vergeten de beugels naast het toilet naar beneden te doen na een schoonmaakronde. Die heb ik nodig om een transfer te maken van mijn rolstoel naar de toiletpot.” 

Het testen is dankbaar werk, omdat de locaties de opmerkingen ter harte nemen en écht iets willen veranderen. “Het is heel positief dat de Zonnebloem dit project is gestart. Samen met de locaties kunnen we nog genoeg verbeteren!”