Op toegankelijkheidskeuring in het Openluchtmuseum
Ariaan Meijer (46) en Anne-Marie Snijders (42) onderwerpen het Openluchtmuseum in Arnhem aan een toegankelijkheidskeuring. Ze zijn er als mystery guests op bezoek voor het project Onbeperkt Eropuit. De vriendinnen zien veel verbetermogelijkheden en gelukkig gaat er ook al veel goed!
Beide dames genieten van het ‘werkbezoek’. Het warme zonnetje dat fel schijnt, draagt daaraan bij. En óók het idee dat ze iets goeds doen voor alle rolstoelbezoekers die nog komen gaan.
Pincode afgeven
Meteen bij aankomst ontdekken ze namelijk al het eerste struikelblok. Anne-Marie: “Ik moest helpen bij de kassa.” Ariaan vult aan: “De ticketautomaten zijn niet op rolstoelhoogte en het touchscreen was buiten mijn bereik. Ik kijk er niet eens meer van op, want ik ben gewend in mijn eentje uitjes te ondernemen en moet wel vaker om hulp vragen. Maar mijn pincode geef ik liever niet aan anderen af.”
Ariaan merkt dat musea er niet altijd bij stil staan dat rolstoelgebruikers ook onafhankelijk willen zijn: “Personeel gaat ervan uit dat je een begeleider bij je hebt, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Ik merk dat mijn leeftijdsgenoten die ook in een rolstoel zitten juist actief zijn en er alleen op uit willen. Net als ik!”
Hobbelpaden
Na een dag sjouwen door het museum en ook nog eens verschillende onderdelen testen op hun toegankelijkheid, slaat de vermoeidheid toe. Ariaan: “Het is een gigantisch groot gebied. Heel weids opgezet met grote afstanden om te overbruggen. Ondertussen moet ik alles wat we tegenkomen met een kritische blik bekijken.” En niet alle paden zijn even goed begaanbaar met een handbewogen rolstoel. “Ik moet flink duwen”, zegt Anne-Marie. “We moeten grote stukken bergopwaarts. En heel lekker rollen doet het niet. De wegen zijn bestraat met kleine steentjes en sommige paden zijn helemaal niet verhard. Het is dat het nu droog is, maar als het heeft geregend, sla je zo’n pad liever over.”
Verbetering
Gelukkig merken de twee dat het ook op veel punten goed gaat qua toegankelijkheid. Zo valt het hen beiden op dat het personeel vriendelijk en heel behulpzaam is en vragen met aandacht beantwoordt. “Er is op dat gebied veel veranderd ten opzichte van vroeger”, vertelt Ariaan. “Dan sprak het personeel in een horecagelegenheid alleen mijn begeleider aan en praatten ze als het ware over mijn hoofd heen. Het is leuk om te merken dat dat nu anders gaat!”
Ervaringsdeskundige
Zowel Anne-Marie als Ariaan zijn blij met het Onbeperkt Eropuit-project en de bereidheid van de locaties om de toegankelijkheid te verbeteren. “Goed dat bedrijven knelpunten willen aanpakken”, merkt Ariaan op. “Ze weten misschien niet wat er beter kan, maar zijn wel bereid zaken te veranderen. Door dit onderzoek kunnen wij hen daarbij helpen. Dat is heel erg positief!”
Iemand zonder rolstoel kan de toegankelijkheid lang niet zo goed beoordelen, merkt Anne-Marie: “Als leek kan ik niet tegen de expertise van Ariaan op. Als je achter een rolstoel loopt, merk je pas wat wel en niet kan.” Daar stemt haar compagnon mee in: “Iemand in een kantoor kan niet bepalen hoe de toegankelijkheid moet worden verbeterd. Daarom heb ik me opgegeven als mystery guest. Ik vind het belangrijk dat ook mensen met een beperking gewoon meedraaien in de maatschappij. In plaats van altijd afhankelijk te zijn van een ander.”
Als de twee rolstoelplaatsen in de museumtram al bezet zijn, is het aan het einde van zo’n lange inspectieronde nog een flinke wandeling naar de uitgang. Maar zowel Ariaan als Anne-Marie kijken tevreden terug op een geslaagde dag. En het is het begin van nog veel meer moois. Anne-Marie: “Het is zo gezellig. We hebben afgesproken vaker samen op pad te gaan!