Vier zussen, vierenveertig vaarvakanties met MPS de Zonnebloem

Zelf vinden ze hun vrijwilligerswerk tijdens de vaarvakanties op MPS de Zonnebloem 'geen bijzonderheid'. Martha (25x) besmette haar zussen Suzanne (10x), Melati (5x) en Joke (4x) een voor een met het Zonnebloemvirus. “Privé hebben we allemaal een ander idee van vakantie, maar we stappen met een gedeelde passie op het schip.”

In Rotterdam-Zuid zitten Martha en Joke gezusterlijk naast elkaar. Martha, de oudste van de vier, werkt al 47 jaar in de gezondheidszorg en gaat al een kwart eeuw mee op het Zonnebloemschip. “Ik mag met pensioen, maar dat wil ik nog niet. Als wijkverpleegkundige begin ik iedere dag weer met een goed gemoed. Maar op het Zonnebloemschip kan ik mijn werk pas écht doen zoals het voor mij hoort: met alle tijd en aandacht voor de gasten. En alle hulpmiddelen die ik nodig heb.”

Bagage mee naar huis

“Aan boord zie je de hele mens”, weet Martha uit ervaring. “Op maandag arriveren de gasten van heinde en verre op het schip. Samen pakken we hun bagage uit, zitten we aan tafel voor lunch en diner en doen we alles om de gasten hun problemen even te laten vergeten. Die eerste avond al smelten we samen tot een hechte club. Dat uit zich in een week waar ruimte is voor een traan, maar vooral voor een lach. Alle vriendschappen die je sluit, de gedeelde herinneringen en de bagage die je mee naar huis neemt, dát is het leuke van het vrijwilligerswerk.”

Passie en kwaliteit

Nadat ze jarenlang zei het “te druk, druk, druk” te hebben, stak Martha uiteindelijk ook zus Joke aan met het Zonnebloemvirus. “De laatste acht jaar ben ik met hart en ziel betrokken bij de Zonnebloem”, vertelt Joke. “Na de eerste keer op het schip, snapte ik meteen waarom mijn zussen er zo enthousiast over waren. Zelf heb ik op directeursniveau gewerkt binnen de zorg. Op het Zonnebloemschip overdonderde het me vooral hoe meer dan honderd mensen samenkomen en iedereen binnen de kortste keren weet wat-ie moet doen. In mijn dagelijkse werk begeleid ik mensen en kijk ik naar groepsdynamische processen, maar de zelfsturende teams die op het schip ontstaan, zijn uniek. Dat komt door de passie waarmee iedereen werkt in combinatie met de strakke kwaliteitskaders aan boord.”

Samen op avontuur

Ook al stappen de vier zussen doelbewust tijdens dezelfde vaarvakantieweek aan boord, op het schip hebben ze amper tijd voor elkaar. Joke: “Alleen voor een snelle kop koffie tussendoor en ‘s avonds in de hut waar we overnachten. Voor vrijwilligers is het een werkvakantie, maar wel met de nadruk op werk.” Martha geniet van de gedeelde ervaring die ze met haar zussen opdoet: “Het is een avontuur dat we samen aangaan. We ontmoeten een hoop interessante mensen, zowel gasten als vrijwilligers. Aan boord ontstaan vriendschappen voor het leven. We zijn inmiddels eigenlijk ook met meer dan vier ‘zussen’. Iedereen die het leuk vindt, adopteren we gewoon, haha.”

‘Jopie bedankt!’

“Gasten die van boord stappen, zijn vaak emotioneel”, ervaren de zussen iedere vaarvakantie weer. Martha: “Ze hebben een geweldige, zo zorgeloos mogelijke week achter de rug en dan valt afscheid nemen best zwaar. Als vrijwilligers proberen wij die emotie om te zetten naar een positief gevoel. ‘Jopie bedankt!’, roepen we dan met z’n allen als gast Jopie van boord wordt gereden. We staan te klappen en te juichen, waardoor je gasten glunderend van boord ziet gaan.”

Zorgvrijwilliger

Als het aan de zussen ligt, gaan ze nog heel wat jaren mee als vaarvrijwilliger op MPS de Zonnebloem. “De vrouwen in onze familie worden heel oud, dus we kunnen nog wel even door”, lacht Joke. “Als je thuis zit, ga je alleen maar geld uitgeven”, vult Martha met een grote glimlach aan. “Onze zus Melati gaat mee als restaurant- of wasserijvrijwilliger. Suzanne afgelopen keer voor het eerst als zorgvrijwilliger. Ze heeft dit jaar namelijk haar zorgdiploma behaald.”

Een wereld op zich

Het Zonnebloemschip is als een dorp, een warme wereld op zich”, besluit Joke. “Ik ben blij dat Martha mij besmet heeft met het Zonnebloemvirus en ik hoop dat mensen die dit lezen denken: ik ga ook eens een keer mee. Je stapt hoe dan ook als een rijker mens van boord.” Lachend besluit Martha: “Dit is toch een hartstikke positief virus? We besmetten het liefst zo veel mogelijk mensen!”

Foto, v.l.n.r.: Melati, Joke, Suzanne en Martha