Omdat mijn huisarts de laatste stand van zaken over een van mijn aandoeningen wilde weten, mocht ik weer eens bloed laten prikken. Dit keer bezocht ik een priklocatie waar ik nog niet eerder was geweest.
Bij binnenkomst zag ik een van mijn grootste nachtmerries. Een plateaulift die hetzelfde gat gebruikte als de trap. Boven het opgeklapte plateau hing een geprint formulier met instructies, gericht aan ‘begeleiders’.
Nu ben ik van nature behoorlijk eigenwijs en bovendien zelfstandig, dus ik voelde mij niet aangesproken door dat briefje. Ik besloot om zelf te lift de bedienen en in mijn eentje naar boven te gaan. Totdat ik de knop zag die nodig was om de lift in te schakelen en het platform naar beneden te laten klappen. Die knop bevond zich direct boven het plateau, en was daardoor volledig buiten mijn bereik. Toen ik verder rondkeek zag ik een deurbel op de muur met daarbij een bordje ‘bellen voor assistentie’. Ik drukte op de bel en wachtte.
Ondertussen waren enkele personen die na mij binnenkwamen al geholpen en weer vertrokken, terwijl ik daar nog stond te wachten.
Als ik van tevoren had geweten hoe de situatie eruitzag, had ik misschien een van de voorbijgangers om hulp gevraagd. Of ik had vooraf mijn komst telefonisch aangekondigd zodat iemand klaar had kunnen staan om de lift voor mij te bedienen, of een plekje beneden had kunnen zoeken om mij daar te helpen. Ik had ook mijn echtgenoot of een van mijn kinderen mee kunnen nemen die voor mij de lift hadden kunnen bedienen.
Maar het allerliefst was ik gewoon even snel, net als iedereen, naar binnen gegaan om te laten doen wat moest, zodat ik daarna weer verder kon met mijn dag.
Door er standaard van uit te gaan dat iedereen met een beperking standaard een begeleider meeneemt, wordt ons de regie over ons eigen leven ontnomen. Het maakt een zelfstandig persoon ineens hulpeloos, terwijl een uitgangspunt van zelfstandigheid veel waardevoller en inclusiever zou zijn.
Nadat ik naar boven ben geholpen en mijn bloed is afgenomen besluit ik nog even het toilet te bezoeken voor ik boodschappen ga doen. Op de deur van het toegankelijke toilet hangt een briefje ‘vraag sleutel aan de balie’.
